Scholeio 2006

Πράσινο θρανίο,
μπλε στυλό, εμπριμέ το βιβλίο,
τριάντα μαθητές στις σειρές δύο δύο,
περάσαν οι σχέσεις μα δεν είπαν αντίο,

Για θυμήσου, τη διπλανή σου,
δυνατά στην αυλή τη φωνή σου,
τα πρώτα μας πάρτυ, κάπου το Μάρτη,
κι η πρώτη γυναίκα μαζί στο κρεββάτι,

Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο,
καθόσουνα στο διπλανό θρανίο,
κι όταν μου έδινες το βιβλίο,
μου 'λεγες σ' αγαπώ,

Στης γειτονιάς το κοντινό παρκάκι,
έπαιζες πάντα σαν μικρό παιδάκι,
κι όταν φιλιόμασταν στο παγκάκι,
μου 'λεγες σ' αγαπώ,

Τώρα γράφω για σένα, κι όλα είναι βγαλμένα,
απ, την ψυχή μου σε σένα, στο μυαλό μου ολοένα,
η μορφή σου σε μένα, όπως τότε σχολείο,
μου 'χες πει για αστείο, δεν θα γράψεις για μένα,

Είμαι πάλι κοντά σου, ένα στίχο δείχνω,
δεν ξεχνάω ότι βρίσκω ανεκτίμητο,
είναι συγκινητικό είμαι κοντά σου εγώ,
ετσι απλά σ αγαπώ, έτσι απλά σ αγαπώ

Τώρα πια δεν πηγαίνουμε μαζί σχολείο,
τώρα πια δεν καθόμαστε στο ίδιο θρανίο,
τώρα πια δεν μου δίνεις το βιβλίο
όμως και τώρα αν σε δω θα σου πω σ αγαπώ,

Θυμάσαι σου χα πει θα σου γράψω μια μέρα,
ένα τραγούδι να τα ακούς και να το νιώθεις στον αέρα,
έκανες πολλά για μένα και γι αυτό,
νομίζω ήρθε η ώρα να σου πω ευχαριστώ,

Μα τώρα αγάπη μου πέρασαν χρόνια,
δεν ήταν παρά μόνο μια εικόνα,
που έχει μείνει μες την καρδιά μου,
να μου λέει σ' αγαπώ,

Μα κάποια μέρα θα 'ρθεις πάλι πίσω,
τα δυο γλυκά σου χείλη να φιλήσω,
κι όταν αγάπη μου σε ρωτήσω,
θα μου πεις σ' αγαπώyou

Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο,
την πρώτη ώρα πάντα κάναμε σκασιαρχείο,
βόλτες στη βροχή στο κρύο,
κι όταν πηγαίναμε στην τάξη στο ίδιο θρανίο,

Στο ίδιο βιβλίο που μου 'γραψες σ αγαπώ,
το κρατώ δεν ξεχνώ κάθε ιστορία,
γέλια φασαρία, δεν μας ένοιαζε η φυσική κι η γεωμετρία,
εμείς είχαμε βρει τη δικιά μας χημεία,

Θα θυμάμαι πάντα το πρώτο μου δάκρυ,
όταν σε πρωτοφίλησα στης αυλής την άκρη,
φοβόσουνα, κρυβόσουνα γιατί ήσουνα πρωτάρα,
μα είχες την τιμή να σαι η πρώτη του Τάρα,

Τώρα σε συνάντησα σε κοίταξα και σάστισα,
γύρισα σελίδα το παρελθον νοστάλγησα,
μου θύμισες πως είναι ν αγαπάς σαν τρελαμένος,
θα χεις πάντα ένα κομμάτι μου κι αυτό πάρε στο τέλος,

Και η αγάπη μας θα ζήσει αιώνια,
δεν θα τη σβήσουνε ποτέ τα χρόνια,
κι όταν γεράσουμε πια ακόμα,
θα μου λες σ 'αγαπώ,