Ala Geyik Destanı

Şimdi size sunacağımız parçaya
Ben Cem Karaca olarak
Akrabalık bağları açısından özel bir ilgi
Ve de sevgi duymaktayım
Evet, parçamızın adı "Alageyik"
Bilmem anlatabildim mi
Ben karaca, o da alageyik
E kendisi uzaktan yeğenim olur biraz

Ben de gittim bir geyiğin avına
Ben de gittim bir geyiğin avına
Geyik de çekti beni kendi dağına

Geyik de çekti beni kendi dağına
dağına

Bundan çağlar önceydi
Toros yaylarının yüksek dağ köylerinde kişiler
Akıllı, uslu ve mutlu sürdürürlerdi geleneksel yaşantılarını
Öykümüze konu olan gençte bu mutlu kişilerden biriydi
Ve tüm yaşıtları gibi terler terlemez bıyıkları
Atına atladığı gibi geyik avına giderdi
Bu avlar, çok kere günler, günler boyu sürer
Ve onu sütüyle besleyip beşiklerde beleyen anası
Bakarken gözünden kıskanarak, sakınarak bakan sevdalısı
Yaşlı gözlerle beklerlerdi dönüşünü
Gel etme, gel vazgeç şu geyik avından, bunun sonu hayretmez
Derlerse de dinletemezlerdi ki
Önceleri onları dinler sanırdın yiğidimi
Hele oturup çamdan bardaklar oyarken görünce onu
Bardaklar da bardaktı hani
Belle ki Toros'un tüm güzellikleri nakış olmuş üstüne
Kız oğlan kız bardaklar oyardı ince belli
Ama birden durulur günlerden birinde
Ve sanki çağırırmış gibi Toros'un tüm geyikleri birlik olmuşçasına onu
Kopar giderdi ansızın
Ve kambur felek etti sonunda edeceğini
Güzel bir ala geyiğin peşinde soluk soluğa sıçrarken koyaklardan yukarı
Daha yukarı, daha yukarı...

Devrisi günü daş dibinde yatar buldular onu, kanlı, upuzun
Gün o gündür bu öykü kulaktak kulağa, kuşaktan kuşağa
Toros yaylarının kekik otlarının, dağ çiçeklerinin kokusuna karışarak
Bize kadar vardı
Bizden sonra da varacak her hâl, bizden sonrakilere
Ve soruldukta nedir deyu ol hikayât, ol kara sevda, ol destan...
Dememiz "Alageyik Destanı'dır" yarenler

Ak bilekler daş dibinde çürüdü
Ak bilekler daş dibinde çürüdü
Kurban siz gidin avcılar, galdım kaya başında
Aman aman aman, kayalar başında
Siz gidin gardaşlar, kaldım kaya başında
Aman aman, kayalar başında

Sabahtan kalktım ki, ezan okunur

Ezan sesi yâr, yâr, yâr, yâr, yâr
Yüreğime, yüreğime dokunur

Duyar düşmanların
Öldün deyi kınalar, kınalar, kınalar, kınalar yakılır
Uyan Mehmed'im, uyan Mehmed'im, sinem, bülbülüm

Yüksek yaylalarda yâri, yâri, yâri, yâri, yâri, yâri
Beşiğini, beşiğini beledim

İndim alçaklara ölük ölük eledim
Gittin geyik avına, gel etme eyleme
Gel etme eyleme, dedim de
Dinletemedim de kurban olayım şahan oğlum, yiğit oğlum
Şimdi ne yatarsın daş dibinde yâri, yâri, yâri
Kanlı upuzun
Uyan Mehmed'im, sinem, bülbülüm
Etme uyan
Etme kalk
yâr