Gent

in de stad vandaag denken wij niet aan morgen.
normaal grijs, maar voor ons vrij van de wolken.
en de pleinen die bevolken zich,
met de monsieur en de markmasels, die vrij van zorgen.
tijd voor jou, tijd voor mij.
wij zijn nu vrij.
het vleeshuis gepaseerd en rechtsaf bij de rijn
het howling van de paters, die zich laafte aan drank.
en kijken naar de rivieren. en zeiden wat mooi net als wij
net als wij
net als wij
net als wij

ik zat mezelf net aftevragen.
als deze huizen konden praten.
wat waren de verhalen dan.
wie hebben ze gezien en wie hen ook weer verlaten.
wie o wie bracht die magie naar deze stad.
of misschien...
ligt het aan jou en aan mij.
dat ik thuis in de steden, en zweef op de golven.
vol van jou wil vergeten de pijn.
en in tijd vergeet ik heel even ons.
en bij jou zijn
zo ver weg
zo dichtbij

en we duiken dan zo de nacht in.
maar de whitecat die is dicht.
is geen probleem, we slenteren zo wel door dan tot het daglicht.
en me hand is dan op de plek waar de palm van jou hand is.
na die tien jaar is er blijkbaar veel meer wat er in het vat zit.
het is prachtig, wat er omloopt in ons hoofd en wij kijken.
naar de locals in lo coco. die daar ook zijn
net als wij,
net als wij
net als wij
net als wij

ligt het aan jou en aan mij.
dat ik thuis in de steden, en zweef op de golven.
vol van jou wil vergeten de pijn.
en in tijd vergeet ik heel even ons.
en bij jou zijn
zo ver weg
zo dichtbij