Rust

Geen vadder meer, die oe zegt wa te doen.
Geen moeder meer, veur wa troost en veur een zoen.
Gans alleen.
De's veul te vroeg veur een meske zoals gij.
Nog zo jong en nou al zoveul kwijt.
Da's nie goed.
Zo is ut nie bedoeld.
En thuis, komde gij pas thuis.
Zodra gij oe ogen sluit.
En rust, vinde gij ooit rust,
in de armen van oe man, die oe 's ochtends wakker kust.
En ik vraag me af,
als gij straks trouwen gaat,
of als dien ooievaar in oe voortuin staat.
Ik weet allang, dan denkte aan jullie mam.
Of d'r moet iets in huis geklust, en ge kregt ut zelf nie gedaan.
Geen vadder die dan belt en zegt: "
Hé meske, ik kom eraan!".
Gans alleen.
Mi zoveul mensen om oe heen.
En troost, vinde gij oe troost, als ge op 't leve proost?
En rust, vinde gij ooit rust,
in de armen van oe man, die jou 's ochtends wakker kust?
En al die liefde, van al die mooie mensen om oe heen.
Ja 't is goed bedoeld,
maar alle grote dingen die doede gij alleen en da vind ik knap.
Want da vergt kracht.
En hoop, hedde gij nog hoop?
Of is da dan geloof?
Maar rust, ja gij vindt ooit rust.
In het kiendje in oe armen, da gij 's ochtends wakker kust.