Papatya 2

Yazdıklarımı duyarsan belki kulak verirsin
Aşk uğruna ölmeli de o kişi sen değilsin
Kim uğruna hayallerden vazgeçilir sen mi
Ben mi beni sorma senden sonra değiştim

Sen gidince çok içtim ayılmadım hala
Vedalar hep acıtır satır satır yazdım
Güneş giren pencerenin perdesini çektin ve
Atmayan bir kalp için yazıyorum hala

Kalmak cesur işidir işte ben o kişiyim
Dil nefret kusuyorsa bitmemesi içindir
Kader değil aybeden sensin aslında
O kalbine sığmayan bu aşkımızı s*keyim

İnsanoğlu bu kadar nankördür işte
Fotoğraflar bu kadar acıtmasa keşke
Ve hatta keşkeler olmasa keşke
Ne yapılır papatyalar sevmiyor derse (lan)

Nemleniyor gözlerim yine geliyor kara kış
Başucumdaki resmine bu kaçıncı yakarışım
Aldanışım bitmez yine gelsen yeniden
(Hayır) sevemem ki yeniden

Senin adın onun artık sıfatlara gerek var
Asıl sır saflıkmış bari ona sadık kal
Hiçbir şiir sana değmez yazmıyorum artık
Hayallerden vazgeçtim ahımla kaldın

Yüzün yok senin ama bekliyorum o bankta
Gözlerin yaşarır mı görsen beni sokakta
Yüzün hiç kızarır mı görsem sizi karşımda
Mutluluğu bulmuş mu kirpiğinde kaşında

Bir yaprak daha olsa papatyada
Sever miydin sen de beni
Sevmiyorum artık seni
İşi şansa bırakmam gerekirse yol olurum
Yok olurum ama artık dönme geri

Sana bu son şarkım git belanı onunla bul
Artık değiştim ben papatyasız da bahar olur
Onca uzun gecenin hiç birinde yoktunuz
Ne sen ne dostlarım, umudumu yordunuz

Aranız mı bozuldu izliyorsun uzaktan (ha?)
Doymuş mu sana artık yoksa bu da mı tuzaktan
Ben sırma saçlarına taç yaparken papatyadan
Bakıyorum da sen artık inmiyorsun kucaktan

Yazık lan (yazık lan) Daha dün gibi aklımda
Hayallerim emeklerim can bulmuş karşımda
Ben seni sadece sen olduğun için severken
Sen daha ilk günden yattın mı lan altına

Bendeki seni anlatsam sen bile ağlarsın
Ağlama gül şimdi bırak seni iyi sansın
Yaşanan her şeyi gün gelince anlarsın
Ama bil ki içimde kapanmayacak yarasın

Bugün topladım masamda senden kalan ne varsa
Yakıyorum resmini bak gittiğin o bankta
Gün gelir ben de olmam sözüm kalır akılda
Hayat veren su olsan da varlığın tek rakımda

Bu şehirde ellerini bir tek ben tuttum
Şimdi farklı bir şehirde başkasını bulmuşsun
Bu sensiz birinci yıl oldukça zor yani
Kafamın içi cinayet ve bundan sen sorumlusun

Ben seni değil sen kaybettin kendini
Kimse yoktu yanımda dinleyecek derdimi
Bu şehir anıların ben ayrılığın Antep'iyim
Bir Allah bir Karşıyaka dinlemişti derdimi

Hadi otur şimdi dinlet bunu aşığına
Son sözümü duyana dek sabret bakalım az daha
Şimdilik sana yazılan şarkıların sonuna geldik
Bundan sonra senin için rahatlık da yok Allah da