Odos Monaxias
Νύχτωσε η μέρα
Πάει κι η Δευτέρα
Όπως και η καρδιά μου
Ο καιρός μουντός
Σε βαθιά σκοτάδια
Ρίχνεις παραγάδια
Το άπλετό σου φως
Κι εγώ εκτός
Κλείνω μάτια, μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου, ο καημός μου, με έχει βγάλει
Η σιωπή σου προδοσία ονομάζεται
Μες στη δίνη του θυμού, με ρίχνει πάλι
Οδός μοναξιάς, ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Άνθρωποι περνάνε
Έρχονται και πάνε
Με τα βήματα σου
Δεν πατάει κάνεις
Κάποια δίπλα τρέχει
Το άρωμά σου έχει
Πλάνη της στιγμής
Δεν θα φανείς
Κλείνω μάτια, μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου, ο καημός μου, με έχει βγάλει
Η σιωπή σου προδοσία ονομάζεται
Μες στη δίνη του θυμού, με ρίχνει πάλι
Οδός μοναξιάς, ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Οδός μοναξιάς, ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Πάει κι η Δευτέρα
Όπως και η καρδιά μου
Ο καιρός μουντός
Σε βαθιά σκοτάδια
Ρίχνεις παραγάδια
Το άπλετό σου φως
Κι εγώ εκτός
Κλείνω μάτια, μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου, ο καημός μου, με έχει βγάλει
Η σιωπή σου προδοσία ονομάζεται
Μες στη δίνη του θυμού, με ρίχνει πάλι
Οδός μοναξιάς, ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Άνθρωποι περνάνε
Έρχονται και πάνε
Με τα βήματα σου
Δεν πατάει κάνεις
Κάποια δίπλα τρέχει
Το άρωμά σου έχει
Πλάνη της στιγμής
Δεν θα φανείς
Κλείνω μάτια, μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου, ο καημός μου, με έχει βγάλει
Η σιωπή σου προδοσία ονομάζεται
Μες στη δίνη του θυμού, με ρίχνει πάλι
Οδός μοναξιάς, ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Οδός μοναξιάς, ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα
Credits
Writer(s): Georgios Sabanis
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.