Sine-i Beden

Yo, Karakefen, 2013, Sine-i Beden, anlayana

Bu gece masama nefsimle yüzleşmeye oturuyorum
Sine-i bedenim kendimi, kendimle tartıyorum
Dalgın hallerdeyim nedense, duruşumsa yorgun
Göz kapaklarım ağır bu sıra bakışlarsa durgun
Gitmez ayaklarım ileriye vücut takılırken mahrur
Yüreğim kendi takılır beynimde ise bir gurur
İki kelime çıkar dudağımdan o da ya Rab
Senden uzaklaşan bu kulun hep harap (harap)
Her yaşındır bir sene her yenisi bir sille
Çok kilidi açabilir belki şifredir her kelime
Yavaş yavaş açılıyorum daha satırım başındayım
Arkama baktım ki ne zarar ne de kârdayım
İniltiler içimde yaşayan kalabalık milletten
Kalmamış kimse de eser, eski gülümser suretten
Neyse bırakın beni şu karmaşık haline
Ey Karakefen otur ben anlatayım sen dinle

Sine-i Bedendeyim ömrümün yorgun yılları
Beynime mezarlık yaptım yaşadığım tüm acıları
Eksilmeyecek istemesek te ağır gönül yaraları
Nefis ister kalem yazar bu kalan masalları
Sine-i Bedendeyim ömrümün yorgun yılları
Beynime mezarlık yaptım yaşadığım tüm acıları
Eksilmeyecek istemesekte ağır gönül yaraları
Nefis ister kalem yazar bu kalan masalları

Hayallerimle hayatın arasında ince bir sınır var
Düşündüğüm çok belki beynim bedenime tar
Bendim pırpır uçan hayata kelebek misali
Her rüyamda biriktirdim içimdeki sesleri
Kalbimin her köşesi oynadım tozlu arsalar
Her yok oluşta arttı vücuttaki ağır yaralar
Karşımda yerin olmayan şizofren bir yazar
Paranoya yaptı yine yazan kalemim azar
Kapısını açtıkça kendimi sakladım hapsime
Ağır sözler oturdu kaldı hazmettirmez mideme
Bu gece bir sessizlik ve karanlık yolun sonu (sonu)
Anlaşılmazlık had safha tevazu gereken konu (konu)
Deli bir seyyah gibiyim daldım meçhullerin içine
Nefret toprağını kaldırdım koydum kendimi dibine
Anlayışımın sonunda bir ders notu çıkarttım
Mevlana gibi ben de hamdım piştim yandım

Sine-i Bedendeyim ömrümün yorgun yılları
Beynime mezarlık yaptım yaşadığım tüm acıları
Eksilmeyecek istemesek te ağır gönül yaraları
Nefis ister kalem yazar bu kalan masalları
Sine-i Bedendeyim ömrümün yorgun yılları
Beynime mezarlık yaptım yaşadığım tüm acıları
Eksilmeyecek istemesek te ağır gönül yaraları
Nefis ister kalem yazar bu kalan masalları

Ömür törpüsüdür sabır gerisi mukaderat
Kimseden fayda yok evlat kaderini sen yarat
Kalbim sıkıştı yıkıldım hayata galebe çaldım
Şu hayat arenasında şu zaman yalnız kaldım
Her şey için olur derler belki genç değil
Umut mahkûm bende umutsuzluk hep sivil
Dışımda iyileri oynayan usta bir oyuncuyum
İçimdekileri çözmekte nedense hep sonuncuyum
Nehrim akar hayat yatağını ise aramakta
Yirmi sekiz adım attım ömür yolu yarılamakta
Kolpa bir sevinç var ağzıma sakız olan
Patlamaya hazır bir volkan daima derinde duran
Dertler derya olmuş İbo'nun dediği gibi
Rehber bu hayat böyle gitmeyecek dedi
Parçanın sonu gelir bana müsade olsun
Tek özlemim sensin annem mekanın cennet olsun

Sine-i Bedendeyim ömrümün yorgun yılları
Beynime mezarlık yaptım yaşadığım tüm acıları
Eksilmeyecek istemesek te ağır gönül yaraları
Nefis ister kalem yazar bu kalan masalları
Sine-i Bedendeyim ömrümün yorgun yılları
Beynime mezarlık yaptım yaşadığım tüm acıları
Eksilmeyecek istemesek te ağır gönül yaraları
Nefis ister kalem yazar bu kalan masalları