Apoklisi

Είμαι η απόκλιση που κάνει την πρόοδο εφικτή
Η αλήθεια έξω απ' τα δόντια πάντα και καμιά μπηχτή
Κι αν παρεξηγηθεί, δεν είναι δικό μου πρόβλημα
Φτύνω και κολλάνε, γιατί φτύνω κι είναι κόλλημα
Μα όλοι μαζί, δεν χωράμε στο μαγαζί
Ξέρω πιο πολλά απ' όλους γ' αυτό κάνω τη χαζή
Θέλω ένταση και πάθος, μου τη σπάνε τα ημίμετρα
Ότι θέλω δικό μου θα γίνει, τώρα! όχι μετά
Θέλω πάντα τα πράγματα στη θέση τους
Όσοι είναι κοντά μου, ξεκάθαρες οι προθέσεις τους
Οι παρενθέσεις σου, σβήνονται στην εξίσωση
Μια παθολογική κατάσταση που έγινε ψύχωση
Είκοσι και εννιά χειμώνες, ενδορφίνη, φερομόνες
Δεν χωράω σε κανόνες, αναστατώνω νευρώνες
Στο μυαλό φιλάω εικόνες, δεν παρατρέχω χελώνες
Και στην θέση τους τοποθετώ τους αλαζόνες
Μείναμε μόνες ξανά, εγώ κι η μουσική μου
Κι είναι η μόνη που δεν τεστάρει την ανοχή μου
Θες την προσοχή μου? την έχεις. Θες να την κρατήσεις?
Ειλικρινείς και άμεσες κράτα τις συζητήσεις
Πριν να μιλήσεις, τη λάμψη βλέπω στα ματιά σου
Ελα πιο κοντά για να μετρήσω τα σημάδια σου
Τα βράδια σου, μοναχικά, κι ας χάνεσαι στο πλήθος
Οι πιο χαμογελαστοί είναι κι οι πιο θλιμμένοι συνήθως
Είδος προς εξαφάνιση απόψε τα τσακάλια
Κι η μαύρη απειλή παραμονεύει στα σκοτάδια
Άδεια δεν ρίχνω ποτέ για να πιάσω γεμάτα
Όταν τα λέω είναι κανόνας, μιλάμε λόγια σταράτα
Απλά σταματά. Ήρεμη δύναμη - είμαι
Όσο προσποιούνται κατι για το θεαθηναι
Το play πάτα και για να δεις τα μάτια κλείνε
Το ενστικτο, το γαμημένο, φωνάζει
Κοντά μου μείνε
Είκοσι και εννιά χειμώνες, ενδορφίνη, φερομόνες
Δεν χωράω σε κανόνες, αναστατώνω νευρώνες
Στο μυαλό φιλάω εικόνες, δεν παρατρέχω χελώνες
Και στην θέση τους τοποθετώ τους αλαζόνες