Dromoi

Με τις ιδέες μου γεμίζω ολόκληρη βαλίτσα
Θα τις βάλω σε μια τάξη και θα 'μαι πια εντάξει

Με τη ζωή ερωτευμένος μα ο έρωτας πονάει
Κοιτάω έναν καθρέπτη που όλο με κοιτάει
Μια με μισεί, μια με αγαπάει
Και μου φαίνονται όλα αδύνατα
Μα κάπου μέσα μου το ξέρω
Κάποτε δε θα με κρατάει πίσω τίποτα
Κάποτε δε θα με κρατάει πίσω τίποτα

Δρόμοι, άγνωστοι δρόμοι
Και κάτι ακόμη που 'ναι κοινό
Μαζί και μόνοι, σ' αυτήν την πόλη
Στο ίδιο παίζουμε έργο

Ό,τι βιώνουμε είναι δρόμοι και μονοπάτια
Που ακολουθούμε και μας πάνε σε υπόγεια ή παλάτια

Κάτι επιλέγεις και δεν ξέρεις που θα βγάλει
Ή το κρατάς ή ρίχνεις ζάρι και πάλι
Κάνω δυο βήματα
Θέλω να μιλήσω, μα ξεχνάω όλα τα ρήματα
Συνήθως έχω απορίες και σπάνια απαντήσεις
Δεν πειράζει, δεν θέλω να βιαστώ
Σήμερα πήρα μια απόφαση
Θέλω να σου την πω

Στο εξής θα είμαι ειλικρινής
Αλλά και πιο επιεικής με τον εαυτό μου
Ό,τι βιώνουμε είναι δρόμοι
Κι εγώ δεν έχω χάρτη
Αλλά μπορεί να μου αρκεί από μένα λίγη αγάπη
Αλλά μπορεί να μου αρκεί από μένα λίγη αγάπη

Δρόμοι, άγνωστοι δρόμοι
Και κάτι ακόμη που 'ναι κοινό
Μαζί και μόνοι, σ' αυτήν την πόλη
Στο ίδιο παίζουμε έργο

Δρόμοι, άγνωστοι δρόμοι
Και κάτι ακόμη που 'ναι κοινό
Μαζί και μόνοι, σ' αυτήν την πόλη
Στο ίδιο παίζουμε έργο



Credits
Writer(s): Petros Papantonakos
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link