O Kosmos Pos Allazei

Δύσκολος είναι ο δρόμος της επιστροφής ή όταν φεύγεις
Όταν θα τ' απαντήσεις, τότε ξέρεις τι γυρεύεις
Ταξιδιώτες για να βρούμε τη βαλίτσα
Σε ένα καινούργιο κόσμο που 'χει την παλιά του δίψα
Γεννά πηγές να ξεδιψάμε οι διψασμένοι
Μα πέφτει σταγόνα η τοξικότητά μας και όλα τα μαραίνει
Δεν πρέπει τα βαριά τα λόγια μέσα μας να καθήσουνε
Όσο τα κουβαλάμε, το ταξίδι μας θα τ' αργήσουμε

Αυτός ο λογισμός κι αυτή η μεγάλη οδύνη
Να περπατάς στο χώμα δε σ' αφήνει
Και θα σε τυραννά χειμώνα-καλοκαίρι
Αν φύγεις μακριά σε άλλα μέρη
Να δεις για τόπους όμορφους που δεν κατέχεις
Γιατί άλλο λογισμό και έγνοια δεν έχεις
Να δεις τι κάνουνε στα ξένα πώς περνούνε
Και πώς πορεύονται και πώς μιλούνε
Να δεις τα χέρια των ανθρώπων πώς αλλάζουν
Στα νιάτα πώς υπάρχουν πριν γεράσουν
Βρύσες να δεις και ποταμούς, χωριά και δάση
Να σου φανεί παράξενο ο κόσμος πώς αλλάζει

Έχω εγκλωβιστεί στα θέλω μου, σ' αυτά που μου φορτώσαν
Μα ελεύθερο μ' αφήσαν στο κλουβί που με κλειδώσαν
Να κελαηδώ σα βάρδος για του Βασιλιά τη δόξα
Να εξυμνώ κατακτητές χωρίς ιερά και όσια
Ήθελα να δω τον κόσμο να πειστώ, να μη πιστέψω
Το τέρας που όλοι μέσα μας κρατάμε να το δέσω
Στο δέντρο της ζωής που κάπου λένε υπάρχει εκεί έξω
Να μη σκοτώνει για την εξουσία και να τ' αφέσω

Το απέραντο που δούμε να ξυπνά
Απ' το βαθύ λήθαργο της χειμερίας μας τη δημιουργία
Ο σεβασμός στη φύση επιστρέφει αθανασία
Τα μάτια μας να φέρουνε βροχές για ξηρασία

Να τραβήξω τις γραμμές που αφήνει πίσω το καράβι
Να κουνήσεις το μαντήλι σου λευκό μες στο σκοτάδι
Κι όταν γυρίσω πίσω με πνευματικό χρυσάφι
Να μοιραστεί στον κόσμο μην πονά τη Γη να σκάβει

Λάθη να μετανιώσω σιωπηλά να ακούω τον ήχο από το τζάκι
Μέσα του που σιγοκαίγονται τα λόγια που ανταλλάξαμε στη μάχη
Κάθε νίκη επιφέρει ευθύνη
Μη πιαστείς απροετοίμαστος για ότι καλό σου γίνει

Όσο κι αν ταξιδέψεις και να κατακτήσεις τόπους
Καμιά χαρά κατάκτησης δεν θα 'χεις αν δεν έχεις
Στο λιμάνι της επιστροφής σου ανθρώπους
Μέτρα τα βέλη στη φαρέτρα σου για πόσους φτάνουν στόχους