Hristougenna

Χριστούγεννα
Δεν περιμένω όμως τίποτα πια
Τον Άη Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά
Κι είν' ένας πρώην Έλλην αριστερός, ένας θνητός
Με τ' όνειρό του δίχως στέγη καμιά

Και το ανοιξιάτικο κορίτσι, μαμά
Πλακώνεται απ' τη συνταγή την παλιά
Οι μυρωδιές θυμίζουν κάτι βαρύ, κάποια πληγή
Που απλώς δε θέλουμε ν' ανοίξει ξανά

Χριστούγεννα
Τα πλεϊμομπίλ μου είν' εξαιτίας μου κουτσά
Σβησμένα στη σαμπάνια βεγγαλικά
Ίσως για κάποιους να 'ναι ακόμα γιορτή
Μα ποιοι είν' αυτοί;
Ζουν σε θερμοκοιτίδες ή σε χωριά;

Χριστούγεννα
Κι ό,τι αρχίζω μου πηγαίνει στραβά
Πάντα με πάει σ' ενός σταυρού τα καρφιά
Και πότε, πότε τα καρφώνω κι εγώ
Σε άλλον αμνό
Έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα 'ναι ξανά

Χριστούγεννα
Κι εσύ τι θες απ' τη ζωή μου ξανά;
Με τα λαμπιόνια σου τα θανατερά
Και το φιλί σου πάντοτε αποδεκτό
Πως σε μισώ

Θες να 'σαι η ίδια και ν' αλλάζω εγώ
Με θες προσωπικό σου δημιουργό
Μη λες πως μοιάζω με τον Ντόναλντ εγώ
Λάμπω εγώ
Μα μ' ένα σπότλαϊτ που δε μου είναι αρκετό

Χριστούγεννα
Τι φταίω που αν λείπεις η ζωή μου διψά;
Το γαϊδουράκι της τραβάει αργά
Να βρει ένα πανδοχείο νυχτερινό να 'ναι ανοιχτό
Ή έστω μια φάτνη να χωράει το κενό

Χριστούγεννα
Χωρίς αυτά ο χρόνος δεν ξεκινά
Βοσκούς μαζεύω, μάγους από μακριά
Γιορτάζω μπας κι αλλάξουμε οριστικά
Χρόνια πολλά
Χωρίς να προσποιούμαι τίποτα πια