Ktoz moze byc bardziej szalony
Z głębiny nocy niepojętej
Sen modrooki na mnie kiwa
W postaci dziwnej, wniebowziętej
Ku światom nowym mnie przyzywa
Niż my, prócz nas nic nie istnieje
Jesteśmy jedyni sami
Gigantyczni
O wy znikomo małe fakty
W nieskończoności czarnych żądz
O jakże marne są wszystkie akty
Tych co się puszą karki swe gnąc
Co do mnie nic nie powiem
Mam wrażenie jakby mi zdmuchnęło
Wszystkie myśli spod czaszki
Jestem tylko przedłużeniem tego regulatora
Jakby mój mózg wbito niby na rożen na tę żelazną dźwignię
Albo też cały utożsamiłem się z maszyną, cały utożsamiłem się z maszyną
To ja sam pędzę, to ja sam pędzę
Przestrzeń jak byk
Aby nadziać się na ostrze mego losu
Nie, chwila jest tak bardzo doniosła
Można by umieścić nad nami napis:
"Nie dotykać, wysokie napięcie grozi śmiercią"
Gdyby mnie dotknął ktoś nieruchomy i normalny
Runąłby jak rażony gromem
Niż my, prócz nas nic nie istnieje
Jesteśmy jedyni sami
Gigantyczni
Z głębiny nocy niepojętej
Sen modrooki na mnie kiwa
W postaci dziwnej, wniebowziętej
Ku światom nowym mnie przyzywa
Niż my, prócz nas nic nie istnieje
Jesteśmy jedyni sami
Gigantyczni
O wy znikomo małe fakty
W nieskończoności czarnych żądz
O jakże marne są wszystkie akty
Tych co się puszą karki swe gnąc
Sen modrooki na mnie kiwa
W postaci dziwnej, wniebowziętej
Ku światom nowym mnie przyzywa
Niż my, prócz nas nic nie istnieje
Jesteśmy jedyni sami
Gigantyczni
O wy znikomo małe fakty
W nieskończoności czarnych żądz
O jakże marne są wszystkie akty
Tych co się puszą karki swe gnąc
Co do mnie nic nie powiem
Mam wrażenie jakby mi zdmuchnęło
Wszystkie myśli spod czaszki
Jestem tylko przedłużeniem tego regulatora
Jakby mój mózg wbito niby na rożen na tę żelazną dźwignię
Albo też cały utożsamiłem się z maszyną, cały utożsamiłem się z maszyną
To ja sam pędzę, to ja sam pędzę
Przestrzeń jak byk
Aby nadziać się na ostrze mego losu
Nie, chwila jest tak bardzo doniosła
Można by umieścić nad nami napis:
"Nie dotykać, wysokie napięcie grozi śmiercią"
Gdyby mnie dotknął ktoś nieruchomy i normalny
Runąłby jak rażony gromem
Niż my, prócz nas nic nie istnieje
Jesteśmy jedyni sami
Gigantyczni
Z głębiny nocy niepojętej
Sen modrooki na mnie kiwa
W postaci dziwnej, wniebowziętej
Ku światom nowym mnie przyzywa
Niż my, prócz nas nic nie istnieje
Jesteśmy jedyni sami
Gigantyczni
O wy znikomo małe fakty
W nieskończoności czarnych żądz
O jakże marne są wszystkie akty
Tych co się puszą karki swe gnąc
Credits
Writer(s): Jan Antoni Pawluskiewicz, Marek Grechuta, Stanislaw Ignacy Witkiewicz
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.