I

Είναι μέρες που πατάω γερά
Είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω
Δεν ξέρω αν είμαι πριν ή τώρα ή μετά
Μα μέσα σε είκοσι λεπτά
Σ' είδα να με μισείς
Σ' είδα να μ' αγαπάς και περιμένω

Φωνή του φίλου κατάντησε φτηνή
Στην κρίση σου αλύπητα αφημένη
Και κάπου υπάρχει μια αιώνια απειλή
Σε 'σένανε μονάχα αφοσιωμένη

Είμαστε μόνοι, εγώ και 'συ
Κι ανάμεσά μας μια φωνή απελπισμένη
Σ' ό,τι μισώ, σ' ό,τι αγαπώ
Είμαι εγώ, μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμμένη

Του εγώ μου φίλε τα όσα στεγανά
Διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα
Σ' ένα μονόδρομο αγωνίας αλήθεια και ψευτιά
Το ίδιο πρόσωπο σκοτάδι με τη μέρα

Παραμονεύει στη σκιά, με μια καρδιά και μια παντιέρια
Είν' η ηρωίνη φίλε και ίσως να ξεχαστείς
Μας λες πως την ελέγχεις
Πως ξέρεις τι ζητάς και το γιατί;

Θέλει χρυσάφι και κάποια υποταγή
Αγάπη μεταχείριση στα μέτρα τα δικά της
Είν' επικίνδυνη και θέλει προσοχή
Θανάτου άγγελος σωματοφύλακάς της

Μα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά
Μα είναι κλειστά τα περιθώριά της
Και είναι αυτή, μονάχα αυτή
Και δεν μπορεί κανένας
Μα κανείς να την χορτάσει

Ένα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμή
Κι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή