Yalnız Adam

Siyahlara bürünmüşüz, beyaz kefeni giyene kadar
(heey)kaptan yol kenarında inecek umutlar var
sönen sigara ve yakılan fotoğraflar
olmayacak hayallerin peşinden seri adımlar
zamana meydan okursun geçen her dakikada
aslında yorulmuşsundur geçen her dakikada
bitmesini bile istersin belki şu dakikada
ama ecel kim bilir şimdi hangi kapıda
yalnız kalırsın ve o gün karanlıkla tanışırsın
ilk başta zor gelir tabi sonra alışırsın
zamanla kaynaşırsın dertlerini anlatırsın
hislerini körermeye başlar hoşnut kalırsın
sonra bundan pek taz almamaya başlarsın
bu seni hırçınlaştırır ve kafayı sıyırırsın
ilk başta umutlarını hayallerini sonra
seninle beraber herşeyi kendinden alırsın

gökyüzünün mavisi gibiyim gecenin karanlığı
ışığın parlaklığı bir geminin kaptanı

pusulanın rotası yada dertlerin dermanı
ben kalabalığın içinde yalnız kalan adamım

çevren geniştir bu senin yaranı genişletir
gurur yaparsın ve bu seni güçlendirir
ama seni mutlu yapmaz yalnızlık eseridir
herkese resti çekersin çünkü güçlü sensin
günler böyle geçer belki evden dışarı çıkmazsın
hep aynı sigara hep aynı cigara ve duman
kendini kaptırırsın bazı boklara ve yazarsın
kahpeliği ihaneti ve dost diye dolaşan kalleşleri
hayat bi filmdir senaryosunu sen yazarsın
yada yazılan bi senaryoda başrol oynarsın
yada hayat bi kumardır şans ve para konuşur
bir gün herşeyi kazanırken sen bir gün batarsın
hayat bir yoldur nerden gidiceğini sen seçersin
ama genelde gittiğin yol pek tekin değildir
birde kenar mahalle çocuğu olursan
hayatla film gibi yaşamak senin kaderindir
hangi limandayız hangi gemiyi yakalım
bu okyanusta yanan kaçıncı gemi bu kaptanım
hangi satırlara dökelim bu yaşananları
hangi yüze inanıpta kendimize saklayalım
peki kimlere varalım hangi yolda koşalım
hangi yolda durupda bi sigara yakalım
derdine derman olan seni iter dertlere
söyle bana giden geri gelir mi hiç kaptanım