Karanlıkta Güneşlenenler

Huzurlarınızda huzursuzluk
Bu üslup bak hasta
Ucuzlukta kas ha!
Beynimde boş yer yok pardon
Polisler ve şarap, çimenler ve karton

Sabahladım yine hava karardı
Boşluğuma düşenlerin ihtiyacı vardı
Uyanıkken rüyalara ihtiyacım vardı
Sokak köpekleri bana havlamıyor artık

Delice gelebilir, üşenme düşünmeye
Düşünmenin zararı sadece kendinedir
Şaşırmış taklidi yaparak dinliyorum
İnan, ne söylüyorsun? Harbiden bilmiyorum

Köşelerde çocuklar oynuyor ve mutlu
Büyüdükçe dumanlı gözler bulutlu
Aileleri çabalamaz ama çok umutlu
Böyle çok umutlu görünmeyi inan çok unuttum

Yok mu karanlıkta gülümseyenler?
Bizi karanlıkta güneşlenenler!
Karanlıkta gülümseyenler, karanlıkta güneşlenenler
İnançlarım kırılsada kemik gibi
Merak etme aç bırakmak köpeklerini

Yok mu karanlıkta gülümseyenler?
Bizi karanlıkta güneşlenenler!
Karanlıkta gülümseyenler, karanlıkta güneşlenenler
İnançlarım kırılsada kemik gibi
Merak etme aç bırakmak köpeklerini

Üşengecim uzak bana fesat ve yalan
Fakat belki de ben mesafeyi hesaplayamadım
Sıkar beni kalabalık biraz açılın
Gittim uçuruma birçok kez hiç atlayamadım

Asarak geliyorum, son kere gülenleri
Ezerek, ölülerin beslediği çimenleri
Nefes al zombi gibi, biraz da diren deli
Ağzımdan çıkan sözler kulakta siren gibi

Bak ayak uydurmazsan huysuz olur adın
Sikik düzenin içinde üzülmeye doyamadın
Alay ve ciddiyeti karıştırıp takın,
Bu ifadeyi hiçbir yerde çıkarmadan takıl

Çöpte yemek arayana çare bulunsun ki devlet bizi evimizde rahat uyutsun
Farzet! Yavaş, hep gülecek yüzün bir, çarşafta tütün gibi serseriler bütün

Yok mu karanlıkta gülümseyenler?
Bizi karanlıkta güneşlenenler!
Karanlıkta gülümseyenler, karanlıkta güneşlenenler
İnançlarım kırılsada kemik gibi
Merak etme aç bırakmak köpeklerini

İnançlarım kırılsada kemik gibi
Merak etme aç bırakmak köpeklerini