İnsan

Bu gece kafam rahattı, uyudum
Ama dün gece ismini sayıklayıp durdum
E gören olmamış
Bir duyan olmamış sesimi
Olmasın

Geceler benim, geceler bizim
Bu sabaha kadar sevişelim sonra evimize dönelim
Merak ederim neredesin, ne zaman dönersin
Veya sen de gidersin

İnsan, yaşar, büyür, ölür
Ön sözlerini görür
Döner, dolaşır
Vurur seni kalbinden
Kafana dolar ipi

İnsan, bakarken bile ölür
O gözlerini görür
Tam kalbinden kuşatılmış bir şehir gibi ölür
Ya da bir köşeye gömülür diye sevmemek mi gerek

Bir rahatlık geldi
Yüzümü sıyırıp
Geçti, geçti, bitti
Hiç olmasaydı diyemiyorum
Ona, buna bağırıp rahatlıyorum

Neyse sen beni kandırma
Neyse sen bana aldırma

İnsan, yaşar, büyür, ölür
Ön sözlerini görür
Döner, dolaşır
Vurur seni kalbinden
Kafana dolar ipi

İnsan, bakarken bile ölür
O gözlerini görür
Tam kalbinden kuşatılmış bir şehir gibi ölür
Ya da bir köşeye gömülür diye sevmemek mi gerek

İnsan, yaşar, büyür, ölür
Ön sözlerini görür
Döner, dolaşır
Vurur seni kalbinden
Kafana dolar ipi

İnsan, bakarken bile ölür
O gözlerini görür
Tam kalbinden kuşatılmış bir şehir gibi ölür
Ya da bir köşeye gömülür diye
Ya da bir köşeye gömülür diye sevmemek mi gerek