Runaljod

Fé vældr fræ'nda rógi;
fóðesk ulfr í skógi.

"Rúnar munt þú finna ok ráðna stafi,
mjök stóra stafi, mjök stinna stafi,
er fáði fimbulþulr ok
gerðu ginnregin
ok reist hroftr rögna."(Hávamál 142)

Úr er af illu jarni;
oft leypr ræinn á hjarni.

Þurs vældr kvenna kvillu;
kátr værðr fár af illu.

Óss er flestra færða;
för, en skalpr er sværða.

"...nam ek upp rúnar
æpandi nam..."(Hávamál 139)

Ræið kvæða rossom væsta;
Reginn sló sværðet bæzta.

Kaun er barna bolvan;
bol gorver mann folvan.

Hagl er kaldastr korna;
Herjan skóp hæimin forna.

Nauð gerer nappa kosti;
naktan kælr í frosti.

Is köllum brú bræiða;
blindan þarf at læiða.

Ár er gumna góði;
get ek at örr var Fróði.

Sól er landa ljómi;
lúti ek að helgum dómi.

Týr er einhendr ása;
oft værðr smiðr at blása.

Bjarkan er laufgrænstr líma,
Bjarkan er laufgrænstr líma;
Loki bar flæ'rðar tima,
Loki bar flæ'rðar tima.

Maðr er moldur auki,
Maðr er moldur auki;
mikill er græip á hauki,
mikill er græip á hauki,
mikill er græip á hauki.

"...nam ek upp rúnar
æpandi nam..."(Hávamál 139)

Laukr er, er fællr ór fjalle;
foss en gull ero nosser.

Ýr er vetrgrænstr víða;
vant er, er brennr, at svíða.