Refigh Ba Tashdid

کنار تخت یه قابِ عکسِ کهنه از قدیم
حصارِ شب بیرونِ این اتاق لعنتی
دوش به دوش اَ بچگی، پشت به پشت تو خستگی
تلخ و شیرین اشک و آه قد کشیدی تا به ماه
شدیم پر از غرور و تازه بودیم نیمه راه
میخواستی آبرورو تا نباشی گیرودار
تو مغزت خسته من پَرَم شکسته
اَه غبار این شهر رو هر دومون نشستش
پس پیچیدم دور ما، کشیدم پشت پا
ما غرق قله ها، اَ بین شعله ها
میدوییدیم سمت نور و میجوییدیم هرچی بود و
تا که دیدیم پشتمونو بینمون یه دره دورو

تو اونی که با دل میجنگید و من اونی که با دل میخندید و
ما یه چيزكه سفید تا تَش نیست و باز دوتایی رفیق با تشدید و خاص

تن برهنه دم صبح، میخزم به سمت مبل
سیگار که ته کشیده باس بگیرم بسته نو
منگ خواب،گیجِ گیج، تحفه جات زیر میز
پشتمن هرطرف، مشکلات برطرف

خلاصه که همه چی روبراهه شکر
همون که آرزوت بود، بالاخره شد
دوس داری بشنوی تو اَ دهن من
چیزایی رو که واسه من همیشه اَن
اهل اين شهربه من نه میخورن نه خوردن
حرف من بود که اینجا خالیارو پر کرد
کوچیکائه دیروز که لاتای امروزن
و لاشیای نجیب که آروم و دلسوزن
داداشی من میگم مهم نی هرچی شه
تو گفتی چی دیدم؟ من گفتم چی میشه
من دادم بت کلید تو گفتی قفل ميخوام من گفتم باختی نیس
تو گفتی بردی باز