ฝนหนาวสาวครวญ

ยามย่างเข้าสู่ เขตฤดูฝนพรำ
ตกกระหน่ำเสียจน พร่างพราว
ฝนก็พรม ซ้ำลมก็หนาว
ยิ่งคิดสาวเปลี่ยวใจ

ยามเมื่อสาย ฝนพรำ ลงมา
ท้องฟ้า คงมัวและมืดไป
มองแล้วเรา ยิ่งเศร้าฤทัย
ยามหนาวไม่มีใครตระกอง

ครวญคร่ำพร่ำบ่น ยามเมื่อฝนพร่างพราว
จิตยิ่งผ่าวคิดถึงคู่ครอง
ครั้นเมื่อเราเคล้าคู่อยู่สอง
ไม่คิดหมองหม่นเลย

ลมยิ่งหนาว สาวก็ยิ่งตรม
ขื่นขมระทมไร้คู่เชย
ครวญถึงคำที่ร่ำภิเปรย
เธอได้เคยรำพันจากใจ

ถึงแม้จะมี ผ้าห่มกันหนาวร้าวราน
หรือจะต้านความหนาวข้างใน
ดังเหมือนมีเธอคู่ฤทัย
คงจะไม่มาอาวรณ์

ยามย่างเข้าสู่ เขตฤดูฝนพรำ
ตกกระหน่ำเสียจน เปียกปอน
หนาวหัวใจ ได้แต่กอดหมอน
เฝ้าทอดถอนอุรา

คอยให้ฝนหายพรำ คงนาน
สะท้านฤทัยไม่สร่างซา
ลมฝนเย็น กระเซ็นพัดมา
ใครหนอที่จะมาอุ่นไอ

ยามย่างเข้าสู่ เขตฤดูฝนพรำ
ตกกระหน่ำเสียจน เปียกปอน
หนาวหัวใจ ได้แต่กอดหมอน
เฝ้าทอดถอนอุรา

คอยให้ฝนหายพรำ คงนาน
สะท้านฤทัยไม่สร่างซา
ลมฝนเย็น กระเซ็นพัดมา
ใครหนอที่จะมาอุ่นไอ



Credits
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link