Pamuk Cüceyi Yedi Prensesler

Masallar güzeldir evet hele kahramanı sensen
Aşkın kafası kıyaktır, sen desen bir sersem
Geçmişi akla getirmeden gelecek hep senindir
Gaza gelen her üç cümleden bir tanesi yemindir

Havada ince yosun kokusu, denizden kalmadır
Memleket uzaksa bile sevdiğin yanındadır
O senin suyun gibidir, hep ihtiyaç duyarsın
Yıldızların altındaysan başını dizine koyarsın

Göğsün siper almıştır kalbin deli çarparken
Nefesin nefese değme telaşı nefes nefese kalırken
Polyanna bile içten içe mutluluğuna imrenirken
Ansızın yağmur başlar, güneş batar masal biter

Ne olduğunu anlamazsın birden bire yalnızsın
Kör kuyuların en dibinde merdivensiz kalırsın
Kalbin akla hizmet etmez kadere küfrü basarsın
Tabirin caiz değilse yağmuru dinler susarsın, susarsın

(I will not make the same mistake, that you did)
(I will not let myself)
(Cause my heart so much misery)
(I will not break the way you did)
(You fell so hard)
(I have learned the hard way)
(To never let it get that far)

Aradan onca zaman geçer ama o senden bi türlü geçmez
Anılar başını bağlar da kimseyi gözün görmez
Zorunlu eğitim vesilendir, aynı yolu tepersin
Ancak yakın olma ihtimalini bile kafadan elersin

Sırf o istedi diye karşılaşmaktan kaçarsın
Yürüyüşlerin bile değişir ya çok hızlı ya çok yavaşsın
Tahmin edemeyeceği kadar yorgan altı ağlar
Gölgelerde yaşar, hayattan koparsın

Bi düşüp ölmediğin kalır ama o bunu fark etmez
Sen varsın ya da yoksun onun için hiç fark etmez
Bu durumu birine anlatsan gayet sıradan gelir
Ama işte sorun budur ki sen sıradan değilsin

Göz yaşın yaralıysa içmiş gibi döner kafan
Yalnızlığına fasıl yapar kalbinde bir serenat
Tebeşir kokusundan zihne yadigâr kalan
Gri pantolon, lacivert ceket, bordo kravat

(I will not make the same mistake, that you did)
(I will not let myself)
(Cause my heart so much misery)
(I will not break the way you did)
(You fell so hard)
(I have learned the hard way)
(To never let it get that far)

'Ben de yaşadım bunları, seni anlıyorum' gibi cümleler kuranlar
Gölge yapmaktan başka hiçbir işe yaramaz
Çevrendeki kuru kalabalık yalnızlıktan beterken
Seni anlaması gereken insan, bir türlü yanında olmaz

Beğenilmeye ihtiyacın artar aynaya daha çok bakarsın
Ya da içini dışına vurup saçı başı iyice dağıtırsın
Derinden gelen sitemleri sukutlarda boğarsın
Anneni daha bi özler daha sık sarılırsın

Hüzün bir kere yakalamış ya elin havada teslimsin
Ağlamama hakkını dilersen kullanabilirsin
Kendini güçlü gösteren güçten yoksun mazlumsun
Etrafına gülücük saçarsın güya mutlusun

Kasımda gözyaşı başkadır, boş ver keyfini çıkar
Ah etmeye gerek yoktur nasıl olsa bi yerden çıkar
Şehrin tam göbeğinde yalnızlığınla yaşıyorsan
Masallar acı verir şayet uyuyamıyorsan

(I will not make the same mistake, that you did)
(I will not let myself)
(Cause my heart so much misery)
(I will not break the way you did)
(You fell so hard)
(I have learned the hard way)
(To never let it get that far)