Mevsim Olmayan Mekanlar V: Unutulanlar

Kayra Verse

Kara göründü, kursağımda insaf
Burada hiçbir korsan, ölümle iflah olmaz
Acaba kimsin? Kim cenaze sahibi?
Geçerken uğradım demek nedir yeterli mi?
Otur biraz soluklan, daha yolun var
Keyfe bin keder çocuklar, cebimde rüzgar
Kimseler bırakmam, misafirimsin
Ölen birinden kalma pijamalar giydim
Cebimde var, beş altı tane küp şeker
Sabah bir boş bulup da istemişti benden
Ve pek tabi ki perdeler dokunma böyle kalsın
Her sabah gözümde kanlanan haramsın
Taraf sonra başlar, beş ay boyunca durmaz
Öyle susmak olmaz, birazcık anlat
Sen sihirbaz, kılıçlar yutturan

Birazcık anlat, böyle susmak olmaz.

Karaçalı Verse

Bir kere gözünde buz kırıklarıyla hoşçakal dedim, ederine
Kimim ben? Burası ne?
Ağlamanın bedeli ne?
Benzediğinde yanan bir mendil, yanan dinamite
İşte öyle dişimi sıkıp gömüldüm kederime
Mezemiz masada, mezgitimiz eksik
Şarkılar ve rakı var kokun kadar keskin
Dinlediğimiz hiçbir şarkı etmedi teskin
Kin duvarda asılı, kin orada eğik resmin
Gidişin akşam oldu pazar kapanışı gibi
Sokaklar angarya ve çer çöp, çadır ipi
Odanın içine radyodan sızan hayaletim
Çıkardık pillerini unutmayı hayal edip

Bir alçak bunu diyebilir ancak inanmam

Bir alçak buna gülebilir ancak biraz da kayboldum, yoruldum ama kaçmadım
Savaş yanlısı saçlarından.

Kayra Verse

Yer yarıldı, e bi delikle içine girdim
Yanımda kin falan götürmedim
Ödünç verir misin?
Duvarı kanatarak bu ranzalarda yarım akıl yat
Ben değil fakat, fotoğraflar hoyrat
Birazcık insaf, kimsenin değil sokak
Panayır ortasında aramadım ki matrak
Onca laf sonunda, söyle var mı maksat
Laçkalıkla harman imajlarla yok sat
Hatırlayan mı var acaba neydi vicdan
Kaldırımda dil bulup önce ben kopartacağım
Bacalarından dumanı ters çıkan vapurlar
Akşam üstü olmadan, kara çelenk bıraktılar
Üstü neyse lafı dolandırıp tek satırda yazmadan
Karanlık puntolarda kendi kanlarıyla yarına kalmadan
Pek düşünmeden tek bir başlık attılar
Unutulanlar...