วันฟ้ามัว
วันที่มันดูเงียบเหงา เช้าที่ฟ้ายังดูมัวๆ
อะไรก็ดูช่างว่างเปล่า ในห้องที่มืดสลัว
สิ่งของยังวางอยู่ที่เดิม เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
แต่วันนี้เราจะต้องเริ่มใหม่ แม้จะไม่มีเธอใกล้ๆ
และฉันรู้ว่าควรไปจากตรงนี้ ต้องทิ้งเรื่องราวจากในอตีด
ลบภาพความทรงจำออกไป แม้จะยังไม่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
ฝันที่มันเป็นได้แค่ฝัน แล้วมันก็ค่อยๆ จางหาย
ความหวังที่มันค่อยๆ ละลาย ดั่งควันที่มันจับต้องไม่ได้
อยากให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไร เปลี่ยนไป
อยากขอให้เราได้เริ่มใหม่ เพราะตอนนี้ฉันอยากมีเธอใกล้ๆ
และฉันรู้ว่าควรไปจากตรงนี้ ต้องทิ้งเรื่องราวจากในอตีด
ลบภาพความทรงจำออกไป แม้จะยังไม่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
แม้จะต้องคิดถึงเธออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องเสียน้ำตาอีกสักเท่าไร
ก็คงจะต้องยอม
อะไรก็ดูช่างว่างเปล่า ในห้องที่มืดสลัว
สิ่งของยังวางอยู่ที่เดิม เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
แต่วันนี้เราจะต้องเริ่มใหม่ แม้จะไม่มีเธอใกล้ๆ
และฉันรู้ว่าควรไปจากตรงนี้ ต้องทิ้งเรื่องราวจากในอตีด
ลบภาพความทรงจำออกไป แม้จะยังไม่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
ฝันที่มันเป็นได้แค่ฝัน แล้วมันก็ค่อยๆ จางหาย
ความหวังที่มันค่อยๆ ละลาย ดั่งควันที่มันจับต้องไม่ได้
อยากให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไร เปลี่ยนไป
อยากขอให้เราได้เริ่มใหม่ เพราะตอนนี้ฉันอยากมีเธอใกล้ๆ
และฉันรู้ว่าควรไปจากตรงนี้ ต้องทิ้งเรื่องราวจากในอตีด
ลบภาพความทรงจำออกไป แม้จะยังไม่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
แม้จะต้องคิดถึงเธออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องเสียน้ำตาอีกสักเท่าไร
ก็คงจะต้องยอม
Credits
Writer(s): Notapol Srichomkwan
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
Other Album Tracks
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.