เดี๋ยวก็ต้องกลับ

ผ่านเส้นขอบฟ้ามาไกลเหลือเกิน
จากผู้คน รอยยิ้ม อากาศดี กับเสียงเพลง
อาหาร อาคาร และรถยนต์
อาจเป็นจุดหมายของใครหลายคนที่ยังหวังว่าสักวัน
จะเก็บกระเป๋าเพื่อกลับมาอีกครั้ง
ชีวิตคงจะดีทุกวัน แต่ฉันรู้สึกว่าสำหรับฉัน
มันไกลเหลือเกิน และยิ้มก็คงไม่ต่างกัน
เมื่อทุกวัน ฉันใช้อากาศเพียงแค่หายใจ

*ต่อให้มันสวยและงามเท่าไหร่ แต่เมืองนี้ สำหรับฉัน
ก็เพียงไว้ใช้ให้หมดวันเท่านั้น ที่ที่ฉันนั้นจากมา
แค่อยากทิ้งมันไปก่อนให้ลับตา

ให้พอจะลืมว่าฉัน ได้หนีมาพ้นจากความรู้สึกล้า
และเหนื่อยจากตรงนั้น ให้พ้นมาสักวัน มันคงดี
ฉันแค่หนีมาพักก่อน เมื่อพร้อมแล้วจะเดินไป
เมื่อพร้อมฉันจะลืมได้ ขอบคุณที่ได้มาพบ
แต่สักวันฉันก็ต้องกลับไป
อาจเป็นจุดหมายของใครหลายคน แต่เมืองนี้ สำหรับฉัน
แค่อยากทิ้งมันไปก่อนให้ลับตา
ฉันรู้สึก ว่าสำหรับฉันมันไกลเหลือเกิน
ที่ใครเขาว่าต่างกัน แต่ทุกวันฉันใช้อากาศเพียงแค่หายใจ

(*)
ต่อให้มันจะงดงามสักเท่าไหร่
ต่อให้มันจะงดงามสักแค่ไหน
ต่อให้มันจะงดงามสักเท่าไหร่
ต่อให้มันจะงดงามสักแค่ไหน



Credits
Writer(s): Rangsan Panyajai, Vunjak Suthirapojn
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link