Kråkevisa

Og mannen han gjekk seg i veda skog,
- hei fara i veda skog. -
Då sat der ei kråka i lunden og gol.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

Mannen han tenkte med sjølve seg;
- hei fara med sjølve seg;-
Skal tru då den kråka vil drepa meg?
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

"Å no har eg aldri høyrt større skam!
-hei fara ein større skam!-
Har du høyrt at ei kråke har drepe ein mann?"
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

Og mannen han spente sin boge for kne,
-hei fara sin boge for kne.-
så skaut han den kråka, så ho datt ned.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

Av skinnet så gjorde han tolv par skor, -
hei fara tolv par skor-
det beste paret det gav han til mor.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

Av tarmane gjorde han tolv par reip,
-hei fara tolv par reip-
og klørne han brukte til møka-greip.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

Og nebben han brukte til kyrkje-båt,
-hei fara til kyrkje-båt-
som folk kunne sigla på frå og åt.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

Og munnen han brukte te mala korn,
-hei fara te mala korn-
og øyro han gjorde til tutar-horn.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

Av augo så gjorde han stoveglas
-hei fara stoveglas-
og nakken han sette på kyrkja til stas.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

Og den som kje kråka kan nytta så,
-hei fara kan nytta så-
han er ikkje verd ei kråka å få.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -