Anastasia

Το φιλί γυαλί που ράγισε,
τ' ακριβά σου μάτια καθρεφτίζοντας
και μετά η χαρά ναυάγησε
σαν βυθός μαζί κι ορίζοντας

Το κορμί κι η ορμή μυστήριο,
δαχτυλίδι μαύρο με την πέτρα του
Ποιος καημός χωράει στα μέτρα του;
Και μετά το γεια, μαρτύριο...

Στ' όνομά σου, Αναστασία,
κρεμασμένα λες χίλια τάματα,
σαν πανάρχαιο φως
μες στη νύχτα με τα κλάματα
Τελικά η ζωή τρία γράμματα

Το φιλί γυαλί που θάμπωσε
στα αλμυρά μας λόγια και τα κύματα
και μετά η φωνή δυνάμωσε
Το μαζί, το ναι, τα βήματα

Το γιατί χαρτί τετράγωνο
με σβησμένα χρόνια, περιθώρια
Μου ζητά η ψυχή σου όρια,
μα το χώμα υγρό κι άγονο

Στ' όνομά σου, Αναστασία,
κρεμασμένα λες χίλια τάματα,
σαν πανάρχαιο φως
μες στη νύχτα με τα κλάματα
Τελικά η ζωή τρία γράμματα



Credits
Writer(s): Evangelia Nikolakopoulou, Papadimitriou Dimitrisstilian
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link