Once Upon a Time

- سامولیکم
- بفرما بفرما

- آب باغ زردآلو همیشه به راهه
- ماچ کنین روی همو خوبیت نداره
- دم به دم بر همه دم بر گل رخسار محمد صلوات

یکی بود یکی نبود
زیر این طاق کبود
توی آبادی ما
یه مردی بود چه مردی
که دردی بود تو سینش
که دردی بود تو سینش

همیشه تنها می نشست
وقتی که بغضش می گرفت
چشای خیسشو می بست
پسته خندونو دیدی
انگاری که اونو دیدی
پسته خندونو دیدی
انگاری که اونو دیدی

- اوس حسن سه تا پسر داره
- هر سه تا شاخ شمشاد
- خدا حفظشون کنه

نه گله داشت نه باغی
نه دل دماغ چاقی
نه کومه و حصاری
نه اسبی نه الاغی
نه اسبی نه الاغی

کاری به کار کس نداشت
انیس و مونسی نداشت
کوچه ها رو گز می کرد
خنده میدید حظ می کرد
پیش چشای کدخدا مستی بی حد می کرد
پیش چشای کدخدا مستی بی غش می کرد

یا سر چارسوق می نشست
تخمه و فندق می شکست
یا سر چارسوق می نشست
تخمه و فندق می شکست

یکی بود یکی نبود
زیر این طاق کبود
یکی بود یکی نبود
زیر این طاق کبود
یکی بود یکی نبود
زیر این طاق کبود

وقتی زمستون می اومد برف فراوون می اومد
می شست تو قهوه خونه دلش می خواست بخونه

گل میاد قمری دوباره
خوشت باشه بنفشه، که مهمونت بهاره
خوشت باشه بنفشه، که مهمونت بهاره

- سه طاقه اطلسی، یه طاقه حریر
- اون امارت هم انداختم پشت قباله شون
- به خیر و خوشی انشالله
- به سلامتی

دل داده بود به خنده های هیچا
راست و درست می مرد برای هیچا

هیچا با گیسوی سیاه
یل تو باد و رها
با تموم خنده هاش
شده بود براش خدا
تا هیچا گل می خندید
می شد یه گوله خورشید
یخدون غصه نم نم
می شد یه رود امید
می زد به قلب سرما
می رفت و می خروشید
دل داده به خنده های هیچا
راست و درست می مرد برای هیچا

چند سال پیش که میزقشم
با چارتا مرد غولتشن
می خواست تا هیچا رو از این ده ببره
یه مردی بود که تیز و بز
پته شو ریخت رو داریه (دایره)
یه کاری کرد مردم ده از کومه بیرون بزنن
میزقشم ـو بگیرن و تو کوچه پالون بزنن
بسکه شبونه رقصیدن به ریش یارو خندیدن
آمیزقشم عقده ی هرچی خنده رو گرفت به دل
گذاشت و رفت
مضحکه آبادی شد، دشمن هر چی شادی شد

خلاصه که یه مردی بود چه مردی بود
که آسمون جُلِ ش بود
اسمش چی بود؟
فریدون
خونش کجا؟
تو میدون