Margherita (Live)

In de verte spreekt een stem, die ik herken van onze ruzies.
Over kleine misverstanden,
over grote desillusies en ik hoor de kille klanken van jou ingehouden
woede, maar wat kan ik meer dan janken als ik dit niet kon vermoeden.
In een waas hoor ik je zeggen dat je alles op wilt geven,
dat je alles met je meeneemt wat me lief is in dit leven en ik
luister naar jou woorden,
die langzaam opgaan in de zinnen,
die me treffen als een bliksem, met vernietigende kracht.

Deze kilte maakt me gek,
en dit gevoel is angstaanjagend maar je
woorden malen verder, en je ogen kijken vragend.
Waarom zei je mij niet eerder, dat je zo van me vervreemd was,
waarom sprak je over liefde als je nooit van mij gehouden hebt.
Ik verlies het van de wanhoop en ik voel mijn tranen branden.
En ik zou niet liever willen, dan mijn hoofd weer in jou armen.
maar wat tot een uur geleden nog zo veilig heeft
geleken, is een hele grote leugen en een kaartenhuis gebleken.
het is net alsof iemand anders in jouw lichaam is gekropen,
en ik heb niet eens gemerkt dat hij naar binnen is geslopen,
om jouw liefde uit te wissen en mijn wereld te
vernielen, wil er niemand mij vertellen dat ik alles heb gedroomd.