O.K.

Εκείνος τυλιγμένος σ' ένα μαύρο μπουφάν
πουλάει την αγάπη του όπου βρει δωρεάν,
στου άδικου βουλιάζει τη νιρβάνα κάθε μέρα και λέει
ok.

Εκείνη ονειρεύεται καυτούς προβολείς,
το σώμα της αδέσποτο πεδίο βολής,
τους ώμους της αδιάφορα στο ψέμα τους σηκώνει και λέει
ok.

Εκείνος την καρφώνει μ' ένα βλέμμα σπαθί,
ρισκάρει και στο πνεύμα της να μπει προσπαθεί,
το ξέρει πως στο τέλος, αν θα χάσει το παιχνίδι, δε λέει.

Μα 'κείνη μια Πυθία με τα μάτια κλειστά
αιώνες δικασμένη να μαντεύει σωστά,
την καύτρα απ' το τσιγάρο της κοιτάζει κι από μέσα της λέει
ok.

Εκείνος στον γκρεμό του απαθής εντελώς,
απ' έξω καθώς πρέπει κι από μέσα τρελλός,
τη στάχτη του τινάζει στο μεγάλο τασάκι και λέει
ok.

Εκείνη μια μουντζούρα σε σκισμένο καμβά
τα βάζει με την τύχη, που της πήγε στραβά,
στη δύση του θριάμβου της αδειάζει το ποτήρι και λέει
ok.

Εκείνος τώρα παίζει με χαρτιά ανοιχτά,
τον πόνο του γουστάρει να της πει φωναχτά,
τη βλέπει να σηκώνεται, πως θα 'ρθει καταπάνω του, λέει.

Μα 'κείνη που γεννήθηκε να παίζει κρυφτό,
να γίνει το φεγγάρι του δεν ήταν γραφτό,
αφήνοντας ερρείπια την πόρτα κλείνει πίσω και λέει
ok.