Før morgengry

Så kom du då til sist du var ein fremmed
Ein sagahelt som me har snakka om
Så mange hadde lagd seg bilder av deg
Du knuste alle bilder då du kom
Me tok deg frekt til inntekt for vårt eget
Og flagga navnet ditt i krig og fred
Me bygde katedralar høgt mot himmelen
Men du gjekk heile tida lengre ned

Du er et barn som ligger på et steingolv
Du fryser om me ikkje griper inn
Leger syke kropper, hater urett
Og byr de elskende på moden vin
Du stiger ut av alle tomme graver
Du er en vind som varsler om en vår
Du kommer som en flyktning over fjellet
Og følger oss der ingen andre går

Du er en sang om livet som eg gløymte
Den sannheten eg svikter kver ein dag
Eg sveik meg sjøl det speilet som eg gjøymte
Det viser meg ditt ansikts dype drag
Kom nærmere å bli hos meg det mørkner
Og kanskje en gang lysner det igjen
Ditt liv skal bære meg, eg hørre trosten
Som synger dagen inn mot morgenen