Bomonti

Bu yolun sonu yoktu dönmem gerekti
Hayat kahvehanesindeyim sonumu görmen gerekli
Bir kaç bomonti veyahut günbatımı karşımda silüetin
Her şeye doydum ölmem gerekli

Bakma sen bana gözlerini kapat
Çünkü çok değişirsin hasar aldıkça yaran
Kusura baktıkça falan hiç değişmediler
Şu sıra çok dolu gözlerim inan hiç saklayamam

Battıkça dibe çıkarım diye beklerken
Üstüme oturdu gelip kör kütük o lanet hatıran
Yürüdüğüm hiç bir sokakta seni göremeyecek olma ihtimali
Ne kadar acı bir tecrübe. Sanırım hiç anlatamam

Bezdim ve bunun tek sebebi sen
E bir de hayat, para, iş, aş, okul, kaygı falan
İçimiz oldukça talan, takma tütsün sigaran
Doymuyor ruhun yalana artık lütfen tükürdüğünü yalama

Artık iyi şeyler bizim içinde gerçekleşsin
Odamın kırmızı kadar kara içim sanırım tek gerçeklik bu
Canımı çok sıkıyorsun dur
Ve galiba hiç bir acı böyle kanatarak ezberlenmiyordur

Hataların çoktu ve ben görmezden geldim
Değerli hissetiren de bendim bir kontes değilsin
Ziyan olduk en başından beri bunalımlar falan
Artık değmesin diye çabalacağım yolun yoluma

Her yerinden kırılmış bir insanı hiç bir şarkı toparlayamaz
Ben kendime bile yabancılaşmışım seninle uğraşamam
Mevzu unutmaksa eğer bizden iyisi yok
Hayat ölüm, hayat ve baht tuzaklardan tuzak beğendiriyor

Eskisi gibi değiliz bak çok büyüdük artık
Şimdi gülüp geçtiğimize oturup eskiden ağlardık
İnsan her yaşın acemisi diyerek kendini kandır
Oyun bitti ve sizi affetmeyecek tanrı