Ressam

Kağıdı kopart yarana bas, bu yaradır özüne sadık olan
Hiç bi'şeyim yok, bir paket sigara bir de dağınık odam
Sesim kurtarır mı seni şu günah kaplı sabıkadan?
Hayat sigara gibi yanarken ömrüm saman kağıdı kadar

Bekledikçe can yakar bu, adına zaman denebilir
Ve sevemeyen bi' adam nasıl bi' kadına zarar verebilir
Bi' boşluk doğurdum fakat adına karar veremedim
Hayallerim basit fakat sapına kadar gene benim

Ders, sıkınti, stres, hepsi nargilemde dumandı
Sonra fazla bunaldım tetikte mide bulantim
Küçüktük biz hayatın hep oynadığı bir kumardık
Yine de gülerdik ve hepimiz sanki Kemal Sunal'dık

Bu suskunluk eseri şarkilar bu duman sesiyle
Hep birleşirken anlaşamam hiç bir Cumartesiyle
Uyanmak zor olmuyor aslinda su darbesiyle
Peki bu sesin yankılarına hangi duvar vesile

Baslamışken ölümler bu takvimlere karışmaya
Tek bi' cümle duyuyordum, bu sancı geçer alış dayan
Ben de çocukken basladım hayatla küsüp barışmaya
Yani ben de sizler gibiyim, zeki ama çalışmayan

Birleşince ölüm doğuyor nefretim kederlerimle
Her nedense aynı benim cennetim cehennemimle
Acı ve pişmanlık genelde cinnetin bedellerinde
Alın bütün şarkılarımı dinletin bedenlerinde

Sonbahar ve ayın dokuzu, bir tarafta kitap kokusu
Cümleleri bozuk ve çok uzun, istiyordum o gelip okusun
Hep aklımda o tenin dokusu, terk edilmiş otelin konusu
Geçmişim bu, sen de o musun, al öyleyse kucak dolusu küfür

Benim şafaklarıma düşmeyen bi' ses gibisin
Bilemem elli beş senelik radyolardan eski misin?
Şans denen inatçı ressam çizmiyordu resmimizi
Benim işim ölümle be aşk sen sadece esprisin