Paraxeno Tsirko

Έρχεται μες στο σπίτι μου το τσίρκο κάθε βράδυ
Κι αρχίζει στο σκοτάδι παράσταση ξανά
Κουτσοί οι ξυλοπόδαροι τρυπάνε το ταβάνι
Κανένας δεν τους φτάνει σαν τα ψηλά βουνά

Και στην κλειστή την κάμαρη στη λάμπα κρεμασμένη
Χορεύει μεθυσμένη κάτασπρη η μαϊμού
Κι εκεί στην ανεμόσκαλα γυμνό τον ακροβάτη
Ξορκίζουν στο κρεβάτι με λόγια του χρησμού

Σα λάβα η φεγγαρόσκονη να στάζει στο πινέλο
Στου μάγου το καπέλο το αίμα του λαγού
Και πάνω στο τραπέζι μου χορεύουνε οι νάνοι
Κι η θάλασσα μελάνι μαύρο του ναυαγού

Και μέσα στα ηφαίστεια κοιμάται η Χιονάτη
Κι εγώ δεν κλείνω μάτι στη νύχτα τη βουβή
Και στη ρουλέτα μόνος του ένας ζογκλέρ ποντάρει
Του πόθου το λιοντάρι μες στο χρυσό κλουβί

Κι ασήμωσα δυο τάλιρα και μου 'πε η χαρτορίχτρα
Η μαύρη η ρουφήχτρα πως θα με καταπιεί
Και το νερό τ' αθάνατο όσο κι αν ασημώσω
Τι κι αν το θέλω τόσο κανένας δε θα πιει

Η Κάρμεν μες στα κόκκινα και μαύρη καλτσοδέτα
Καρφώνει τα στιλέτα στου ταύρου το πανί
Και στα χειροκροτήματα πενθούν οι ταυρομάχοι
Ποιος κέρδισε τη μάχη απόψε θα φανεί

Κι απ' έξω στο παράθυρο παραμονεύει εκείνος
Ο μαύρος Αρλεκίνος με κόκκινα φτερά
Μα η ζωή εφτάψυχη βγαίνει σαν την αρτίστα
Στη φωτισμένη πίστα με μάτια αστραφτερά

Στα μακριά τα τσίνορα του νου τ' ανοιχτομάτη
Κόβω του σχοινοβάτη τ' αόρατο σχοινί
Και στης καρδιάς τα σύνορα ρίχνω στο καναβάτσο
Το χρόνο τον παλιάτσο και βγαίνω στη σκηνή