Sou Apagorevo
Απαγορεύω στην καρδιά να σε σκεφτεί
Και όπως παλιά με το όνομα σου να αρρωσταίνει
Την πόρτα άλλο δεν θα αφήσω ανοιχτή
Να μπαίνεις μια στιγμή και ύστερα δυο ξένοι
Ποιος σου είπε απορώ
Πως θα αντέξω για καιρό
Τη ζωή μου στη ζωή σου να στριμώχνω
Έτσι είμαι από παιδί
Ότι με ταλαιπωρεί
Όσο κι αν πονέσω πάντοτε το διώχνω
Σου απαγορεύω να ρωτάς
Φίλο μας κοινό όταν συναντάς
Τι κάνω που πηγαίνω
Κι αν ζω ή αν πεθαίνω
Γιατί φοβάμαι μη σου πει
Πως είναι σπίτι η ψυχή
Από σένα γκρεμισμένο
Εγκαταλελειμμένο
Σου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς
Απαγορεύω στην καρδιά να περπατά
Στο ναρκοπέδιο που μες στα μάτια κρύβεις
Έχω σκοτώσει τόσα βράδια αρκετά
Μαζί μου έμαθες να έρθεις για να φύγεις
Ποιος σου είπε απορώ
Πως θα αντέξω για καιρό
Τη ζωή μου στη ζωή σου να στριμώχνω
Έτσι είμαι από παιδί
Ότι με ταλεπωρεί
Όσο κι αν πονέσω πάντοτε το διώχνω
Σου απαγορεύω να ρωτάς
Φίλο μας κοινό όταν συναντάς
Τι κάνω που πηγαίνω
Κι αν ζω ή αν πεθαίνω
Γιατί φοβάμαι μη σου πει
Πως είναι σπίτι η ψυχή
Από σένα γκρεμισμένο
Εγκαταλελειμμένο
Σου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς
Σου απαγορεύω να ρωτάς
Φίλο μας κοινό όταν συναντάς
Τι κάνω που πηγαίνω
Κι αν ζω ή αν πεθαίνω
Γιατί φοβάμαι μη σου πει
Πως είναι σπίτι η ψυχή
Από σένα γκρεμισμένο
Εγκαταλελειμμένο
Σου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς
Και όπως παλιά με το όνομα σου να αρρωσταίνει
Την πόρτα άλλο δεν θα αφήσω ανοιχτή
Να μπαίνεις μια στιγμή και ύστερα δυο ξένοι
Ποιος σου είπε απορώ
Πως θα αντέξω για καιρό
Τη ζωή μου στη ζωή σου να στριμώχνω
Έτσι είμαι από παιδί
Ότι με ταλαιπωρεί
Όσο κι αν πονέσω πάντοτε το διώχνω
Σου απαγορεύω να ρωτάς
Φίλο μας κοινό όταν συναντάς
Τι κάνω που πηγαίνω
Κι αν ζω ή αν πεθαίνω
Γιατί φοβάμαι μη σου πει
Πως είναι σπίτι η ψυχή
Από σένα γκρεμισμένο
Εγκαταλελειμμένο
Σου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς
Απαγορεύω στην καρδιά να περπατά
Στο ναρκοπέδιο που μες στα μάτια κρύβεις
Έχω σκοτώσει τόσα βράδια αρκετά
Μαζί μου έμαθες να έρθεις για να φύγεις
Ποιος σου είπε απορώ
Πως θα αντέξω για καιρό
Τη ζωή μου στη ζωή σου να στριμώχνω
Έτσι είμαι από παιδί
Ότι με ταλεπωρεί
Όσο κι αν πονέσω πάντοτε το διώχνω
Σου απαγορεύω να ρωτάς
Φίλο μας κοινό όταν συναντάς
Τι κάνω που πηγαίνω
Κι αν ζω ή αν πεθαίνω
Γιατί φοβάμαι μη σου πει
Πως είναι σπίτι η ψυχή
Από σένα γκρεμισμένο
Εγκαταλελειμμένο
Σου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς
Σου απαγορεύω να ρωτάς
Φίλο μας κοινό όταν συναντάς
Τι κάνω που πηγαίνω
Κι αν ζω ή αν πεθαίνω
Γιατί φοβάμαι μη σου πει
Πως είναι σπίτι η ψυχή
Από σένα γκρεμισμένο
Εγκαταλελειμμένο
Σου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς
Credits
Writer(s): Vangelis Konstantinidis, Konstantinos Pantzis
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
Other Album Tracks
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.