Dezelfde Spijt

Als mensen vragen wat me drijft dan zeg ik sorry,
het antwoord blijf ik je schuldig (hey) ik weet het ook nie.
Is het logisch dat ik dit doe is het toeval is het meer is het voorbestemd,
zo voelt het wel voor mij tenminste.
Het had anders kunnen lopen keuze goenoeg, ja.
Misschien had ik de voetstappen van m'n broer maar moeten volgen,
geen financiële zorgen en niet op geld moeten wachten met diploma's op zak en m'n moeder vind het prachtig!

Het is het leven generatie nooit tevreden,
ik zie dezelfde prolemen bij de mensen om me heen,
midden twintig is in de bloei van hun leven opgegroeid in welvaart en te veel mogelijkheden (hé),
Ik kan niet zeggen dat ik nergens spijt van heb,
ik had veel dingen anders willen doen maarja die tijd is weg.
Het te veel terugkijken dat belemmert je zicht gericht op wat er komen gaat wat het ook mag zijn. (yeah)

Als ik mezelf vraag wat me drijft dan zeg ik sorry,
het antwoord blijf ik mij ook schuldig ik weet het ook nie.
Ik droomde vroeger over wat ik nu doe,
maar toch voelt het anders dan ik dacht 'tis nogal anders dan verwacht.
Met de jaren vallen meer keuzes weg, als je kiest voor het een kies je logish gezien niet voor de rest.
Het is een luxeprobleem, ik geef het toe maar toch voelt het focked als je oude vrienden veel te weinig spreekt.
'K ben te veel bezig met een keuze die ik ooit, gemaakt heb voor mezelf het verwerkelijken van een droom,
Het spijt me dat ik dingen daarvoor laten moest, dat is dezelfde spijt als ik het niet zou doen, so?

(hey) Ken je dat punt, Dat punt waar je beseft dat je verder moet met iets, en eigenlijk niet terug kunt?
(...) Daar ben ik nu het is te vroeg voor conclusies maar tegelijk te laat voor het maken van (tsss)...
illusies maken is wat anders dan dromen,
als ik doe wat ik leuk vind, en net rond kan komen (ja)
Het is behelpen maar het went, ik bedoel de muziek dat is verworven tot hetgene wat ik ben!