นิทานหิ่งห้อย

ไขว่คว้าหาทางหลุดพ้น ในคืนมืดมนไร้จันทร์
ดูแววตาคู่นั้น หมดสิ้นกำลังก้าวไป
หิ่งห้อยเห็นแมงมุมสาวเจ้า เดินหลงทางไกล
ช่างดูโชคร้าย จึงเกิดความสงสาร
อาสาช่วยส่องนำทาง ให้แสงในความมืดมน
ใช้แสงอุ่นอุ่นเวียนวน เมื่อเห็นแมงมุมหนาวสั่น
ทุ่มเททั้งกายใจ ขอทำหน้าที่แทนจันทร์
ให้แมงมุมนั้น ได้กลับบ้านปลอดภัย

(ใกล้กันหัวใจยิ่งก่อใยสัมพันธ์)
(ไม่รู้ความรักนั้น เกิดตอนไหน)
ืถึงจะไม่รู้ตัว แต่รู้ว่าช่างสุขใจ
ยามเป็นแสงไฟส่องนำทาง
ก็รู้ว่าเราต่างกัน ไม่ช้าก็คงห่างไกล
แต่เสียงหัวใจสั่งปีกบางบาง ให้บินเถอะนะบินไป
ถึงแม้แสงไฟจะจาง ไม่รู้จะดับลงตรงไหน
ก็พร้อมพาเจ้าไป เจ้าแมงมุม
แต่แล้วทุกอย่างก็ฟ้อง เมื่อลอยล่องมาถึงรัง
ตัวและปีกบางบาง ถูกรั้งพัวพันสายใย
หิ่งห้อยเห็นแมงมุมร่าเริง ก็หลงดีใจ
ไม่ได้เผื่อไว้ ว่ามันคือลางร้าย
ก่อนความรู้สึกสุดท้าย จะลบเลือนไปนิรันดร์
ก่อนที่คมเขี้ยวจะฝัง ก่อนรักจะจางหายไป
ได้เรียนรู้ความจริง ไม่มีชีวิตใดใด
ไปกันได้ไกล เมื่อจุดหมายต่างกัน

(ใกล้กันหัวใจยิ่งก่อใยสัมพันธ์)
(ไม่รู้ความรักนั้น เกิดตอนไหน)
ืถึงจะไม่รู้ตัว แต่รู้ว่าช่างสุขใจ
ยามเป็นแสงไฟส่องนำทาง
ก็รู้ว่าเราต่างกัน ไม่ช้าก็คงห่างไกล
แต่เสียงหัวใจไม่เคยทวงถาม สิ่งที่ได้ทุ่มเทไป
สุดท้ายแสงไฟที่จาง พลันแสงสว่างมืดดับไป
ดับแสงลงบนใยเจ้าแมงมุม

ก็รู้ว่าเราต่างกัน ไม่ช้าก็คงห่างไกล
แต่เสียงหัวใจไม่เคยทวงถาม สิ่งที่ได้ทุ่มเทไป
สุดท้ายแสงไฟที่จาง พลันแสงสว่างมืดดับไป
ดับแสงลงบนใยเจ้าแมงมุม