Derman

Zaman içimden söküp attığında seni
Sen ister üzül, ister sevin
Sevdiğini unutabilmek işten değil
Bunu ben de yapabilirim ama içten değil

Yollar sana iyi seçimler sunduğunda
Daha da mutlu olurum inan umduğundan
Şiir hariç herşeye göz yumduğumdan
Umrumda değil kiminle, nerede olduğun da

Geceler beni aklından silerse
Sen de beni yüreğinden sil dilersen
O kadar küçülür ne kadar giderse
Kalem aynı kağıda yazmaz silersen

Çekersen yıllarca maneviyat diye dert
Bir insanı sevemezsin edebiyat diye de
Yürümem şart olsa da edebiyete dek ben
Bizi ayıran bu yollara medeniyet diyemem

Tek kendini koruyorsun, padişahın fermanı mı böyle?
Hep derdimi soruyorsun, bir kere de dermanını söyle
Niye hayra yoruyorsun, padişahın fermanı mı böyle?
Hep derdimi soruyorsun, bir kere de dermanını söyle

Yaşam dediğin ölümü kovalar
Belki spor arabanda, belki de sobadan
Belki de hiç çıkamayarak yıllar süren komadan
Yaşam dediğin ölümü kovalar

Kalp kırdıysan yapıştır, en azından dene
Gün olmadan ay, ay olmadan belli sene
Ak düşmeden saça, çizgi çekilmeden tene
Gönül almak için uğraş, en azından dene

Gözlerin ki denizlerden derin, içime akar nehirlerden seri
Kalmış üstüm şehirden geri
Ve belki haberin yoktur sevgili yangınım sana
Toz dumanım şu büyük patlamadan beri

Dokunduğum yüreklerin içinde sen
Sevilecek onlarca farklı biçimdesin
Binlerce aşk sözcüğüyle içimde sen
İnanılmaz ama sadece bi' cümlesin

Tek kendini koruyorsun, padişahın fermanı mı böyle?
Hep derdimi soruyorsun, bir kere de dermanını söyle
Niye hayra yoruyorsun, padişahın fermanı mı böyle?
Hep derdimi soruyorsun, bir kere de dermanını söyle

Tek kendini koruyorsun, padişahın fermanı mı böyle?
Hep derdimi soruyorsun, bir kere de dermanını söyle
Niye hayra yoruyorsun, padişahın fermanı mı böyle?
Hep derdimi soruyorsun, bir kere de dermanını söyle