Sefareshi
ساعتا ثانیه وار
رها تو قافیه ها
امید به باقیِ راه
واسه گوشِ تو ساقی ناب
پیرامونِ حاشیه پُر
پیام تو قافیه گم
آماده راهی عمق
یه استعداد ذاتی بمب
ولی چی بگم بشه ملکه ذهنی که پر خَش و تَرکه
بگم همه چی خوبه کَلکه
مرهم زخمِ تو نمکه
رنگ میره به تیرگی
سکوت عمیقِ اپیدمی
بذار نمکو بریزم
وَ اِلّا بعدِ این شبا سپیده نی
نه
چشو بستم تو اوج فکر
چش من بازه پشتِ پلک
میشینم کنجِ ذهن
به انتظار یه معجزه
کله به رقم گرم
یک صفر عقب گرد
همینو نمه میرم تا اون جایی که
دستِ خواب یهو یقم کرد
ولی دیگه نمیذارم که بازم بگذره
چَک میزنم خوابم بپره
عجیب اینه هر چقدر که حالم بد تره کارم بهتره
اونی که تا طلوع آفتاب بیداره
کم میخوابم چون خواب خواب میاره
از در و دیوار خونه داستان میباره
آشناها بیگانه واسه داشته هات میخوانت
نگام به اون گوشه
دکمه یه لکه خون روشه
برو فشارش بده
شهرو با حرفات باز به چالش بکش
تو نگاه تو یه چوب خشک
بی آب و خاک ولی رو به رشد
نگاه میکنم به دور و وَرم
میکروفونو میگیرم توی مشت
من آسمان و سقفم میبینم
پای کار تو خلوت میشینم
تازه ها رو تو دفتر میچینم
واژگانو رو کَلّت میگیرم
جنگ نرم مگه نه
فَکتِ رپ فک لق
متفکرم
خشکه حنجرم پشت پنجرم
دَندِ نرم کاسبا
چار چوب و قالبا
غریب و آشنا
من رو خاکریزِ باورام وایستادم
دند نرم کاسبا
چار چوب و قالبا
غریب و آشنا
من رو خاکریزِ باورام وایستادم
جای خون میلوله سم
نونو میکشی از میونِ سنگ
جالب اینه که چه ببری ببازی، بلدن بگن میدونستم
طعنه دشمن طعنه دوست
جا خالی میدم من همه روز
این ماجرا ادامه داره تا زمانی که بشی آفتابِ لبه یِ بوم
هر روز بی حس تر پُر ایده ولی بی بِستر
مگه میشه تو بتونی جا بدی تمومِ آب دریا رو تو استخر
عصبی لبریز حرارت نمیگم انگیزه ندارم
وقتی که هنرو زمین زدن
من باید از دست و پاش سنگریزه درآرم
در حال عبور از گله گوش های مریض و عفونت کرده
مارکتِ بی داستان
واسه هنرِ ایران شده میراث دار
در تنگنای نفرتم با غلظت شدید
یا رب مباد آنکه صدا معتبر شود
صدایی که یکساله از صفر صد پله مرتفع شود
و بدین سان موسیقی هنر از زیر بیخ و بُن فلج شود
اینطوری بگم که نود و نه درصدش سیاسته
یک درصد مابقیش لیاقته
مغز آکبند شل گو با دو تا کار شد از پایه الگو
یه سیم به میک یه سیم پایِ گلدون
فقط یه هیتِ چیپ راه پُل بود
تریبون رو گرفت تو دست جولان داد
یک شبه کشید بالا دلار وار
لب و دهن فقط شعار داد
تو عمل فقط رقم و شماره کارت
بایست گِل بگیرن در مارکتی رو که اینا واسش بشن سکان دار
ولی نوش جونت
حلالتون
سلامتیت
بلا به دور
مدیره یه ساله شیرّتو میدوشه
نیش زبونمو طلا بدون
این طرف متد کار و کسب
اینه که تو رو فروخت و بارو بست
اون ور قصه یه داروغست
مینویسی و می ذاره پا رو دست
پوکِ استخون عاشقا
جغد شوم رو بوم شاعرا
ساز کوک با دخل و خرج کاسبا
پس کُلهم تو پولِ ماجرا
فقط آب نباتِ گوش تو باجه ها
ما در جستجوی روح واژه ولی
مهر و مومِ روی نامه ها
که میگه جا نداره خونه واسه ما
داد میزدیم و رئیس کَر بود
زهر کلمه غلیظ تر شد
ما بچه طَرد شده خونه ایم که مسیرش از همه تمیز تر بود
نمی خوام دل شاد کنم
نیومدم که ارشاد کنم
وظیفه من و اسلحم اینه که مغز هنر بی مغز رو هدشات کنم
مایتو ساختی با ماله کشی
ولی پایتو باختی با کار یه شاهی
وقتی می بینی نصفت باگه
جزئت تو کل فقط استهلاکه
ثروت شهرت شهوت مرد
کدومش تو رو دعوت کرد
من که هوادار هر سه شم
ولی تو موسیقی پِی ارزشم
صدات این روزا تو گوش پره
مارکت میخواد تو گوش فروش کنه
اسم عجیب غریب بذار رو آلبوم
که به همین واسطه فروش کنه
تو یه لقمه بودی
یه ناجی دیدی با یه رخ لوتی
هفتاد سی به نفع اون
یعنی صدات بلبل با مخ طوطی
مدیره تو رُلِ میانجی
بینِ تو و حقیقت ها دیوار چید
تو خودت نرو به خودت بیا
از خواب زمستونی بیدار شید
می شینی تو حصار شیک
هنر تو حساب جیب
چطوری می تونی ستاره شی
تولید اثر سفارشی
جالب قصه اینجاشه
چی درسته که این باشه
هر کسی هر چقدر که دیدگاهشه
فرش قرمز دنیا زیر پاشه
دَندِ نرم کاسبا
چار چوب و قالبا
غریب و آشنا
من رو خاکریز باورام وایستادم
دند نرم کاسبا
چار چوب و قالبا
غریب و آشنا
من رو خاکریزِ باورام وایستادم
وایستادم وایستادم
رها تو قافیه ها
امید به باقیِ راه
واسه گوشِ تو ساقی ناب
پیرامونِ حاشیه پُر
پیام تو قافیه گم
آماده راهی عمق
یه استعداد ذاتی بمب
ولی چی بگم بشه ملکه ذهنی که پر خَش و تَرکه
بگم همه چی خوبه کَلکه
مرهم زخمِ تو نمکه
رنگ میره به تیرگی
سکوت عمیقِ اپیدمی
بذار نمکو بریزم
وَ اِلّا بعدِ این شبا سپیده نی
نه
چشو بستم تو اوج فکر
چش من بازه پشتِ پلک
میشینم کنجِ ذهن
به انتظار یه معجزه
کله به رقم گرم
یک صفر عقب گرد
همینو نمه میرم تا اون جایی که
دستِ خواب یهو یقم کرد
ولی دیگه نمیذارم که بازم بگذره
چَک میزنم خوابم بپره
عجیب اینه هر چقدر که حالم بد تره کارم بهتره
اونی که تا طلوع آفتاب بیداره
کم میخوابم چون خواب خواب میاره
از در و دیوار خونه داستان میباره
آشناها بیگانه واسه داشته هات میخوانت
نگام به اون گوشه
دکمه یه لکه خون روشه
برو فشارش بده
شهرو با حرفات باز به چالش بکش
تو نگاه تو یه چوب خشک
بی آب و خاک ولی رو به رشد
نگاه میکنم به دور و وَرم
میکروفونو میگیرم توی مشت
من آسمان و سقفم میبینم
پای کار تو خلوت میشینم
تازه ها رو تو دفتر میچینم
واژگانو رو کَلّت میگیرم
جنگ نرم مگه نه
فَکتِ رپ فک لق
متفکرم
خشکه حنجرم پشت پنجرم
دَندِ نرم کاسبا
چار چوب و قالبا
غریب و آشنا
من رو خاکریزِ باورام وایستادم
دند نرم کاسبا
چار چوب و قالبا
غریب و آشنا
من رو خاکریزِ باورام وایستادم
جای خون میلوله سم
نونو میکشی از میونِ سنگ
جالب اینه که چه ببری ببازی، بلدن بگن میدونستم
طعنه دشمن طعنه دوست
جا خالی میدم من همه روز
این ماجرا ادامه داره تا زمانی که بشی آفتابِ لبه یِ بوم
هر روز بی حس تر پُر ایده ولی بی بِستر
مگه میشه تو بتونی جا بدی تمومِ آب دریا رو تو استخر
عصبی لبریز حرارت نمیگم انگیزه ندارم
وقتی که هنرو زمین زدن
من باید از دست و پاش سنگریزه درآرم
در حال عبور از گله گوش های مریض و عفونت کرده
مارکتِ بی داستان
واسه هنرِ ایران شده میراث دار
در تنگنای نفرتم با غلظت شدید
یا رب مباد آنکه صدا معتبر شود
صدایی که یکساله از صفر صد پله مرتفع شود
و بدین سان موسیقی هنر از زیر بیخ و بُن فلج شود
اینطوری بگم که نود و نه درصدش سیاسته
یک درصد مابقیش لیاقته
مغز آکبند شل گو با دو تا کار شد از پایه الگو
یه سیم به میک یه سیم پایِ گلدون
فقط یه هیتِ چیپ راه پُل بود
تریبون رو گرفت تو دست جولان داد
یک شبه کشید بالا دلار وار
لب و دهن فقط شعار داد
تو عمل فقط رقم و شماره کارت
بایست گِل بگیرن در مارکتی رو که اینا واسش بشن سکان دار
ولی نوش جونت
حلالتون
سلامتیت
بلا به دور
مدیره یه ساله شیرّتو میدوشه
نیش زبونمو طلا بدون
این طرف متد کار و کسب
اینه که تو رو فروخت و بارو بست
اون ور قصه یه داروغست
مینویسی و می ذاره پا رو دست
پوکِ استخون عاشقا
جغد شوم رو بوم شاعرا
ساز کوک با دخل و خرج کاسبا
پس کُلهم تو پولِ ماجرا
فقط آب نباتِ گوش تو باجه ها
ما در جستجوی روح واژه ولی
مهر و مومِ روی نامه ها
که میگه جا نداره خونه واسه ما
داد میزدیم و رئیس کَر بود
زهر کلمه غلیظ تر شد
ما بچه طَرد شده خونه ایم که مسیرش از همه تمیز تر بود
نمی خوام دل شاد کنم
نیومدم که ارشاد کنم
وظیفه من و اسلحم اینه که مغز هنر بی مغز رو هدشات کنم
مایتو ساختی با ماله کشی
ولی پایتو باختی با کار یه شاهی
وقتی می بینی نصفت باگه
جزئت تو کل فقط استهلاکه
ثروت شهرت شهوت مرد
کدومش تو رو دعوت کرد
من که هوادار هر سه شم
ولی تو موسیقی پِی ارزشم
صدات این روزا تو گوش پره
مارکت میخواد تو گوش فروش کنه
اسم عجیب غریب بذار رو آلبوم
که به همین واسطه فروش کنه
تو یه لقمه بودی
یه ناجی دیدی با یه رخ لوتی
هفتاد سی به نفع اون
یعنی صدات بلبل با مخ طوطی
مدیره تو رُلِ میانجی
بینِ تو و حقیقت ها دیوار چید
تو خودت نرو به خودت بیا
از خواب زمستونی بیدار شید
می شینی تو حصار شیک
هنر تو حساب جیب
چطوری می تونی ستاره شی
تولید اثر سفارشی
جالب قصه اینجاشه
چی درسته که این باشه
هر کسی هر چقدر که دیدگاهشه
فرش قرمز دنیا زیر پاشه
دَندِ نرم کاسبا
چار چوب و قالبا
غریب و آشنا
من رو خاکریز باورام وایستادم
دند نرم کاسبا
چار چوب و قالبا
غریب و آشنا
من رو خاکریزِ باورام وایستادم
وایستادم وایستادم
Credits
Writer(s): A
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.