To Perithorio
Είμαι τα λάθη μου
Είμαι όσα είπα και δεν έκανα
Και ο μεγαλύτερος καριόλης να μαι με εμπιστεύτηκα
Κάτι μέρες τώρα λέω πως ξέφυγα
Μόνο οι δικοί μου ξέρουν τι είπα, αυτοί που ζουν δίπλα απ' την γέφυρα
Λένε στην πλατεία με ονους ρίζες έβγαλα
Μα αυτά τα κωλόπαιδα έχουν μπόλικα αποθέματα
Τα περίεργα βράδια φαίνονται απ' το απογεύματα
Και της γενιάς μου καταδικασμένοι από τα βλέμματα
Πάμε να φτιάξουμε ένα τέρμα από 2 κάδους πάλι
Ευτυχισμένοι να κλοτσάμε ένα μπουκάλι
Να αναρωτιόμαστε γιατί στραβώνουν οι μεγάλοι
Πριν μεγαλώσουμε και αναρωτηθούν για εμάς άλλοι
Ένιωσες κάτι ε; τώρα είμαι εντάξει
Γιατί έχει σκοπό το στυλό πριν κάτσει να γράψει
Κάποιος μου χε πει τα θέλω μου να κάνω πράξη
Ναι ξέρω μ' αγαπάν μα να μ' αγαπώ έχω ξεχάσει
Είμαι ρηχό μυαλό μέσα σε βαθύ ντεκολτέ
Η ανασφάλεια που κάλυψες με ένα φραγκάτο λεκέ
Είμαι ρηχό μυαλό μα παιδί σου ωκεανέ
Λέγε με δίποδο σκύλο από την νεολαία των εφέ
Είμαι ο ανήλικος που έμαθε προβλήματα να θάβει
Και όταν όλοι κοιμηθούν σπίτι στο μπαλκόνι το ανάβει
Είμαι χρυσός που δεν λάμπει της κοινωνίας αγκάθι
Το περιθώριο μετά τα 30 στο ίδιο παγκάκι
Είμαι όσα δεν βάζουν στα clubs
Και όσα δεν παίζουν στην tv
Τώρα ξέρω τι είμαι ο,τι φοβούνται να ακουστεί
Είμαι όσα δεν βάζουν στα clubs
Και όσα δεν παίζουν στην tv
Είμαι ραπ ήμουν ραπ, είμαι η αλήθεια γυμνή
Οι προβληματικοί κάνουνε μουσική και αυτό είναι πρόβλημα
Αυτά τα παιδιά έχουνε όνειρα
Το περιθώριο σήμερα έχει φωνή
Βάλ' τα βρωμόμπιτα
Δωμάτια, ταράτσες και υπόγεια
Όχι δεν το ευχαριστιέμαι το κάνω γιατί εθίστηκα
Ελάχιστοι με νιώθουν όσα και να γράψω δίστιχα
Οι φρίκες μου γαμάν το κεφάλι αλλά χαλάλι
Έτσι μάθαμε εδώ φωνάζω γύρνα το μπουκάλι
Έχει υγρασία στο υπόγειο δεν βγάζω άλλη χρονιά
Αλλά τελικά δεν φεύγω, τη βρίσκω στα σκοτεινά
Είναι το ραπ μας φτιαγμένο από βαριά ιδανικά
Από πόνους από νταλκά από καψούρες κενά
Το λάθος ότι κρίνεις λάθος μου το ότι ανοίγομαι
Ευθύνομαι κόβω τον ιστό
Με ψάχνει η αράχνη όσο με αλήτες γυρνώ
26 παρά κάτι και έχω κόμπο στο στομάχι
Απ την ώρα που ξυπνάω ώσπου να πέσω στο κρεβάτι
Τα αδέρφια μου ξέρουν δεν κλείνουμε μάτι
Και η ζωή μου νικοτίνη, καφεΐνη πάμε στράφι
Οι προβληματικοί κάνουνε μουσική και αυτό είναι πρόβλημα
Αυτά τα παιδιά έχουνε όνειρα
Το περιθώριο σήμερα έχει φωνή
Βάλ' τα βρωμόμπιτα
Δωμάτια, ταράτσες και υπόγεια
Είμαι όσα είπα και δεν έκανα
Και ο μεγαλύτερος καριόλης να μαι με εμπιστεύτηκα
Κάτι μέρες τώρα λέω πως ξέφυγα
Μόνο οι δικοί μου ξέρουν τι είπα, αυτοί που ζουν δίπλα απ' την γέφυρα
Λένε στην πλατεία με ονους ρίζες έβγαλα
Μα αυτά τα κωλόπαιδα έχουν μπόλικα αποθέματα
Τα περίεργα βράδια φαίνονται απ' το απογεύματα
Και της γενιάς μου καταδικασμένοι από τα βλέμματα
Πάμε να φτιάξουμε ένα τέρμα από 2 κάδους πάλι
Ευτυχισμένοι να κλοτσάμε ένα μπουκάλι
Να αναρωτιόμαστε γιατί στραβώνουν οι μεγάλοι
Πριν μεγαλώσουμε και αναρωτηθούν για εμάς άλλοι
Ένιωσες κάτι ε; τώρα είμαι εντάξει
Γιατί έχει σκοπό το στυλό πριν κάτσει να γράψει
Κάποιος μου χε πει τα θέλω μου να κάνω πράξη
Ναι ξέρω μ' αγαπάν μα να μ' αγαπώ έχω ξεχάσει
Είμαι ρηχό μυαλό μέσα σε βαθύ ντεκολτέ
Η ανασφάλεια που κάλυψες με ένα φραγκάτο λεκέ
Είμαι ρηχό μυαλό μα παιδί σου ωκεανέ
Λέγε με δίποδο σκύλο από την νεολαία των εφέ
Είμαι ο ανήλικος που έμαθε προβλήματα να θάβει
Και όταν όλοι κοιμηθούν σπίτι στο μπαλκόνι το ανάβει
Είμαι χρυσός που δεν λάμπει της κοινωνίας αγκάθι
Το περιθώριο μετά τα 30 στο ίδιο παγκάκι
Είμαι όσα δεν βάζουν στα clubs
Και όσα δεν παίζουν στην tv
Τώρα ξέρω τι είμαι ο,τι φοβούνται να ακουστεί
Είμαι όσα δεν βάζουν στα clubs
Και όσα δεν παίζουν στην tv
Είμαι ραπ ήμουν ραπ, είμαι η αλήθεια γυμνή
Οι προβληματικοί κάνουνε μουσική και αυτό είναι πρόβλημα
Αυτά τα παιδιά έχουνε όνειρα
Το περιθώριο σήμερα έχει φωνή
Βάλ' τα βρωμόμπιτα
Δωμάτια, ταράτσες και υπόγεια
Όχι δεν το ευχαριστιέμαι το κάνω γιατί εθίστηκα
Ελάχιστοι με νιώθουν όσα και να γράψω δίστιχα
Οι φρίκες μου γαμάν το κεφάλι αλλά χαλάλι
Έτσι μάθαμε εδώ φωνάζω γύρνα το μπουκάλι
Έχει υγρασία στο υπόγειο δεν βγάζω άλλη χρονιά
Αλλά τελικά δεν φεύγω, τη βρίσκω στα σκοτεινά
Είναι το ραπ μας φτιαγμένο από βαριά ιδανικά
Από πόνους από νταλκά από καψούρες κενά
Το λάθος ότι κρίνεις λάθος μου το ότι ανοίγομαι
Ευθύνομαι κόβω τον ιστό
Με ψάχνει η αράχνη όσο με αλήτες γυρνώ
26 παρά κάτι και έχω κόμπο στο στομάχι
Απ την ώρα που ξυπνάω ώσπου να πέσω στο κρεβάτι
Τα αδέρφια μου ξέρουν δεν κλείνουμε μάτι
Και η ζωή μου νικοτίνη, καφεΐνη πάμε στράφι
Οι προβληματικοί κάνουνε μουσική και αυτό είναι πρόβλημα
Αυτά τα παιδιά έχουνε όνειρα
Το περιθώριο σήμερα έχει φωνή
Βάλ' τα βρωμόμπιτα
Δωμάτια, ταράτσες και υπόγεια
Credits
Writer(s): Tokesick, Pneuma Eleuthero, Timis Logos, Koraki
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.