Perierga Paidia

Πείτε στον Θεό πως δεν έκανα το σταυρό μου
Πως βλασφήμησα, πως άλλος μου 'δωσε το φυλαχτό μου
Πείτε, στον διοικητή πως δεν πατάω στο στρατόπεδο
Πως λιποτάκτησα πως δείλιασα και είμαι κωλόπαιδο
Πείτε, στην κοινωνία που με λέει αληταρά
Πως με αλήτες γύρισα τσιγάρα έκανα σκηνικά
Πείτε στη μάνα μου ότι σκατά τρώω φαΐ να τρώμε
Πως δεν κοιμάμαι ήρεμος μισώ τον κόσμο αυτονε
Πείτε, στον πατέρα μου ξέχασε να με πάρει
Και εγώ ξέχασα να συγχωρώ, που να με πάρει
Πείτε, στον αδερφό μου που πετάει εκεί ψηλά
Πως ψηλά πετάνε τα πουλιά και θα τα πούμε
Πείτε, Λάμδα Ταφ να πούμε, Τι να πούμε?
Χίλιες φορές πεθαίνουμε καμιά όμως δε ζούμε
Λάμδα Ταφ να πούμε, Τι να πούμε?
Χίλιες φόρες πεθαίνουμε αλλά θα ξαναρθούμε

Κάτι έχει μείνει θυμίζουμε ακόμα παιδιά
Περίεργα πια μεγαλώσαμε
Όσα μας είπανε πως μας χωρίζουνε
Ενώσαμε ραπ αγκαλιά

Δεν ανήκω σε κανένα από τα πολιτικοποιημενα άκρα
Τίγκα στο μπαρούτι τσάρκα, με του χιπχοπά τη βάρκα
Στα ανοιχτά κάνω κουμάντα, στα κλειστά με πνίγουν μαύρα
Σκεπτικά που λένε για θεούς μα έχουν θεό τα φράγκα
Διαβασμένος ποντικός σου 'βαλε στον κώλο τη φάκα
Μορφώθηκα κοινωνικά με σουλάτσο στα πάρκα
Φτώχεια στην Ουγκάντα, πέντε τρων από δυο πιάτα
Στην Ελλάδα ο ραπάς σου πλασάρει γούνα και Prada
Μου χε πει το πάθος κράτα, να κρατάει και αυτός για μένα
Να κρατάμε και οι δυο για τον Λάμπρο, στο πα είμαστε ένα
Τα αλάνια μου μαθημένα, στην πουστιά μανουριασμένα
Η ομάδα αποτελείτε από δίποδα λυσσασμένα, άσε με έμενα
Πες στα ξέκωλα σου πως τα 'χω χαμένα
Θα άνοιγα μπουκάλι στα μπουζούκια αν έπαιζε λατέρνα
Έλα τέρμα, άιντε πέρνα, από κει παίζουν τα μοντέρνα
Εδώ με τα μπούνια κόντρα να ελευθερώσω το πνεύμα, μένω

Κάτι έχει μείνει θυμίζουμε ακόμα παιδιά
Ότι αγνό καταφέραμε σώσαμε
Ότι αφήσαμε πίσω προδώσαμε
Τώρα πάμε μπροστά

Αν δεν ήταν πάθος δε θα μουν εδώ πότε
Και όσα βήματα έχω κάνει άλλα τόσα έχω κουπλε
Εδώ οι άνθρωποι δεν είδαν δεν άκουσαν ούτε μίλησαν
Όπλο το μυαλό τους, μα αφοπλίστηκαν
Οι γνώσεις στο σχολείο με παραπέμπουν σε αμόρφωτο
Δεν είναι αυτός ο κόσμος, μου τάξατε ομορφότερο
Και αν ήμουνα παιδί παιδί είμαι ακόμα δε στο κρύβω
Είμαι η μουσική στο πέρασμα του χρόνου όχι δεν λήγω
Ανοίγω τον ορίζοντα, άνοιξ' τα μάτια κοιτά τα
Πράγματα ήρθανε δύσκολα, όρισε σκέψη γρήγορα
Κράτα έχω κρατήματα, κάνοντας σωστά βήματα
Οι στίχοι μου ψαλιδιά όσο θα κινουνε νήματα
Σπάω δεσμά και σύνορα, αφύπνιση στέλνω μήνυμα
Αυτοκτονίες είπαν όσους σκότωσαν στα τμήματα
Αναπάντητα ερωτήματα, Γιατί θρηνούμε θύματα?
Γιατί να ξεφτιλίσω τη μουσική για τα χρήματα?

Κάτι έχει μείνει θυμίζουμε ακόμα (παιδιά)
Περίεργα πια μεγαλώσαμε
Όσα μας είπανε πως μας χωριζόσουνε
Ενώσαμε ραπ αγκαλιά

(Ότι αγνό καταφέραμε σώσαμε,)
Ότι αφήσαμε πίσω προδώσαμε
Τώρα πάμε μπροστά