Mavra Aloga

Ναι, όνειρο δειλό που 'ρθες το χάραμα
Γεύση πικρή απ' της ζωής τους τη κατάχρηση
Μέρα γεμάτη από άλλων προσδοκίες
Τροφή στο βλέμμα της εθνικής οδού οι ευθείες

Παιδί ξυπόλυτο στο χώμα από επαρχίες
Στη κορυφή του δέντρου δαμάζει τις εποχές
Βαρέθηκα να βλέπουμε τους τοίχους
Μα αν βγούμε απ' το οχυρό μας, θα μας φάνε οι ασυδοσίες

Εκκρεμές οι εκκρεμότητες
Μια χούφτα στάχτη να σε προστατεύει απ' όποιο λάγνο βλέμμα
Επιτραπέζιες οι κοινότητες
Ανταλλαγή δεκαδικών ψηφίων, μετάλλαξη σε βλέννα

Ψηφιακές οι πιθανότητες
Κομμένα χέρια του Θεού, στην Αφρική εντοπισμένα
Κάτω απ' τη σάρκα σου ειν' οι μώλωπες
Καθώς κείτεσαι γυμνά ανακαλώντας για όποια γέννα

O μόνος τρόπος για να ξορκίσεις τους φόβους σου
Είναι να ανοίξεις τη πόρτα του σπιτιού σου
Και να τους υποδεχτείς με το καλύτερο τρόπο
Κάθε μέρα που θ' αφήνεις να περνά
Κρατώντας τη κλειδωμένη, θα ασφυκτιάς
Και θα μοιάζει το καταφύγιο σου, σκουπιδότοπος συναισθημάτων
Σ' ένα άχρηστο για τους ανθρώπους νησί
Αλλά όχι για τη γη

Όχι για κάτι ανώτερο που κάνουμε πως δε βλέπουμε
Γιατί ζηλεύουμε να του δώσουμε σημασία
Όλοι γεννιόμαστε θεοί μα καταλήγουμε θνητοί στο τέλος
Θυμήσου τότε που μπορούσες να πετάξεις
Ο αριθμός δέκα έχει να κάνει με αυτό
Και με την ολοκλήρωση μου σαν άνθρωπος τυχερός επειδή γεννήθηκα
Δέκα