Storms I Never See
[เพลง]: คนดีของแผ่นดิน เป้าบุ้นจิ้นนามยั้งยืนยง อยู่ยังศาลไคฟง ความซื่อตรงขึ้นชื่อลือชา จิตใจงาม ดำก็ดำแต่หน้า น่าศรัทธา ในความยุติธรรม วันนี้เปาหน้าดำ ออกไต่ถามมิสเตอร์จิม
[เปา]: เจ้าคือมิสเตอร์จิมใช่มั้ย
[เพลิน]: ใช่ครับท่าน
[เปา]: เจ้าใช่มั้ยที่มีคนเขาอ้างว่าเจ้าปลอมลายเซนต์เพื่อเข้าซ่อง
[เพลิน]: ไม่จริงครับ
[เปา]: จะมีอะไรแก้ตัวอีก
[เพลิน]: ปัดโธ่ หน้าตาอย่างกับผีอดโซ แถมยังโง่อีกตังหาก
[เปา]: บังอาจ!!!
[เพลิน]: ผมชื่อจิมครับไม่ได้ชื่อบังอาจ
[เปา]: บะ ไอ้นี่วอนซะแล้ว เจ้ามีอะไรมาแก้ตัวว่าเจาไม่ใช่มิสเตอร์จิม
[เพลิน]: โธ่ ท่านเป้าปลิ้น
[เปา]: เปาบุ้นจิ้น!!!
[เพลิน]: เออ บุ้นจิ้น คิดดูสิครับ คนชื่อจิมมีตั้งมากมาย
[เปา]: มีจิมไหนบ้าง
[เพลิน]: เอ้า ก็มีเช่นจิมมี่ คารูเทอร์ไง
[เปา]: จิมมี่ คารูเทอร์นี่มันใครกัน
[เพลิน]: เห็นมั้ยล่ะ มันแต่นั่งศาลตัดสินจนเบลอเหมือนสัปเหร่อเฝ้าเมน เลยไม่รู้ว่าใครเป็นใครแม้แต่จิมมี่ คารูเทอร์
[เปา]: แล้วมันใครกันล่ะ
[เพลิน]: มันก็เป็นนักมวยแชมป์โลกจากแดนจิงโจ้รุ่นเวนตั้มเวท ที่มาต่อยป้องกันแชมป์กับจำเริญ ทรงกิตติรัตน์ ฉายาจิ้งเหลนไฟ สมัยเมื่อปี 2497 ไงครับ
[เปา]: แล้วยังมีจิมไหนอีก
[เพลิน]: ก็มีจิมมี่ คาที่ จิ่มมี่ ไวท์ จิมมี่ เดมั่ว จิมมี่ ไฝยาว จิมมี่ ไข่ขาว จิมมี่ ไข่ลูกเขย
[เปา]: เอา พอ พอ พอ แล้วเจ้าอยู่ในตระกูลจิมไหน
[เพลิน]: ข้าคือ จิมชอบจั่ว ฉายาจิมชอบจูกจันทร์
[เปา]: แล้วชอบจูกจันทร์ไหนอ่ะ
[เพลิน]: นี่ท่านซาลาเปา จันทร์มีตั้งหลายจันทร์ ข้าจะจูกจันทร์ไหนมันเรื่องของข้า
[เปา]: เออ เจ้านี่มีเหตุผลน่าเชื่อถือ นี่หวังเหวิดกับหมามุ่ย
[หมาหั่น]: หวังเฉาหมาหั่นครับ
[เปา]: นั่นแหละ เอาตัวมิสเตอร์จิมกลับไป เลิกศาล!!!
[ทหาร]: อึ่ง... อ่าง...
[ชาย 1]: เอ้ะ มีอึ่งอ่างมาด้วยเรอะ
[เพลง]: เปาไม่นิ่งดูดาย คอยใส่ใจรวมพรรครวมทีม ไปเอามิสเตอร์จิมมาเร็วทันยังศาลไคฟง นั่งสอบสวน ทำด้วยความซื่อตรง ตั้งดำรง คงไว้ซึ่งความจริง มีพยานอ้างอิง ได้ความจริงแล้วจึงสั่งการ
[เพลิน]: นี่ท่านเปา ท่านให้นายจั่นดักงูแมวเซา
[เปา]: จั่นเจา!!!
[เพลิน]: เออ จั่นเจาไปเอาตัวข้ามาศาลไคฟงทำไมกัน
[เปา]: ข้าอยากจะถามเจ้าหน่อยต่อจากเมื่อวานนี้
[เพลิน]: อยากรู้อะไรอีก
[เปา]: บ้านเดิมเจ้าอยู่ที่ไหน
[เพลิน]: ข้านายจิม บ้านเดิมอยู่หนองจิ้งจกใกล้หนองตะครกตะวันตกหนองหอย ไปอีกหน่อยก็หนองตากแดดกระจุกจังหวัดเทกระจาด
[เปา]: แล้วเหตุใดเจ้ามาอยู่แถวนี้
[เพลิน]: เหตุที่ข้ามาอยู่แถวนี้เพราะอยู่มาวันหนึ่ง เกิดบ้านแตกสะแหรกขาดเสื้อสาดซีดมีดยิดแผ่นดินไหวไหทะลุครุทะลายคันไทหักจวักงอหม้อตกครกดินหินว่อนกระชอนร่วงรวงพังหน้าต่างหลุดตอหม้อทรุดตระกุดหาย
[เปา]: พอ พอ พอ พอ เจ้านี่ช่างเจรจาเหลือเกินนะ
[เพลิน]: ครับท่าน บางวันนี่พูด พูด พูด ถึงขนาดลิงยังยื่นกล้วยให้น่ะครับ
[เปา]: ขนาดนั้นเชียวเรอะ ขอถามอีกนิดในชีวิตเจ้าอยากเป็นอะไร
[เพลิน]: อยากเป็นนายกครับ
[เปา]: จะบ้าเรอะ!!
[เพลิน]: ท่านเปา คนจะเป็นนายกต้องบ้าด้วยเรอะ
[เปา]: แนะ ไอนี่ เจ้าอยากเป็นนายกแล้วเจ้าทำอะไรเป็นบ้าง
[เพลิน]: ทำได้สารพัดอย่างแหละ
[เปา]: เช่นอะไรบ้าง
[เพลิน]: ก็เล่นการพนันขยันกินเหล้าเคล้าผู้หญิงปิ๊งกัญชาบ้าอีตัวมั่วน้ำมันเถื่อนกลบเกลื่อนความผิดทุจริตฉ้อฉลหลอกคนให้หลงเชื่อเบื่อรับผิดชอบตีกอล์ฟอ๊อฟเอ๊าะๆ ถนัดเจาะไข่ขาวเขย่าไข่แดงแทงไขดันฟันสาวเสิร์ฟไม่สนใครจะสอนสั่งความดันทุรังสูงไม่มุ่งแก้ปัญหาไปไหนไปปากเปล่าส่วนเท้าไปหาเอาข้างหน้า
[เปา]: บ๊ะ เข้าท่า เดี๋ยวๆๆๆ ออกตีกอล์ฟอ๊อฟเอ๊าะๆ น่ะมันอะไร ข้าไม่เข้าใจ
[เพลิน]: ก็บอกแล้ว มัวแต่นั่งโด่อยู่แต่ในศาลไม่รู้ว่านอกจักรวาลเขามีอะไรอยากรู้ก็ออกไปหาประสบการณ์เอาเองบ้างซี่
[เปา]: อืม ฟังแต่เจ้าบรรยายน่ะ ข้าก็หน้ามืดแล้ว
[เพลิน]: ไม่เห็นแปลกอะไร ปกติหน้าท่านก็ดำมืดอยู่แล้ว
[เปา]: หุบปาก!!! ปิดศาล!!!
[ทหาร]: อึ่ง... อ่าง...
[ชาย 1]: เอ๊ะ อีกตัวนึงแล้วเรอะ
[เพลง]: ฟังคำมิสเตอร์จิม แล้วท่านเปาอมยิ้มอยู่นาน อยู่ในศาลดักดานนานแสนนานจึงได้ตัดใจ สั่งจั่นเจาเผาศาลโดยเร็วไว้ ให้บรรลัยไฟไหม้ศาลทันตา เปาบุ้นจิ้นสั่งลา ไม่ขอมาอีกแล้วไคฟง
[กงซุน]: นี่ มิสเตอร์จิม
[เพลิน]: ว่ายังไงล่ะท่านกองฟอร์น
[กงซุน]: กงซุน
[เพลิน]: เออ กงซุน
[กงซุน]: ท่านเปาเกิดชอบนิสัยใจขอของเจ้า อยากจะให้เจ้ามาช่วยงานที่ศาลไคฟงเจ้าจะมามั้ย
[เพลิน]: ไม่หรอกครับ
[กงซุน]: เพราะอะไร
[เพลิน]: เพราะคนในศาลไคฟงเป็นแสน
[กงซุน]: เราอยู่กันไม่กี่คนเจ้าจะว่าอยู่เป็นแสนได้ยังไง
[เพลิน]: ก็แสนสกปรกแสนโสโครก
[เปา]: บังอาจ!!! เราซื่อตรง สะอาด บริสุทธิ์ ยุติธรรมที่สุด เจ้ากลับว่าเราสกปรกได้อีกยังงั้นเรอะ หวังเฉาหมาหั่นเตรียมเครื่องประหารหัวจิ้งเหลน
[เพลิน]: เดี๋ยวก่อนท่านเปา ก็ข้าดูพวกท่านมาแรมปี ดูกี่ตอนกี่ที ก็เห็นท่านมีแต่ใส่เสื้อผ้าอยู่ชุดเดียว ไม่เคยเปลี่ยนเคยซักข้ากลัวติดเชื้อ แล้วอีกอย่างที่สำคัญก็คือ
[เปา]: คือออะไร
[เพลิน]: ข้าท่องไปในแดนของข้าดีกว่าเอาเวลามาอยู่แต่ในศาลไคฟง สนุกสุขสบายซู่ซ่าสยิวกายสราญสเริญบันเทิงสถานสำราญราษฏ์กว่ากันเยอะ มีทั้งบาร์ทั้งผับไนท์คลับอาบอบนวดสารพัดรูดบัตรสลีป
[เปา]: เจ้านี่ช่างเจรจาแท้ๆ
[เพลิน]: ครับ
[เปา]: นี่เจ้าจิม ไอ้บัตรสลีปนี่มันคืออะไร และแปลว่ายังไง
[เพลิน]: อ่าว สลีปก็แปบว่านอน บัตรก็เอาไว้รูด สลีปบัตรก็คือรูดแล้วเข้าไปนอน ติดใจจากวันก่อนวันนี้จึงย้อนกลับมารูดใหม่ เห็นมั้ย มัวแต่นั่งอยู่แต่ในศาลดักดานจนก้นด้านเหมือนตัวดักแด้โลกเค้าไปจนไกลโด่งเกือบถึงดาวอังคาร น่าสงสารนะท่านเปา ต้องนั่งจับเจ่าเฝ้าศาลทุกค่ำเช้าเหมือนเต่าอยู่ในรูแย้
[เปา]: หุบปาก!!!
[เพลิน]: ไม่ต้องตวาดข้าหรอก ก็มันเรื่องจริง
[เปา]: แล้วเจ้าจะให้ข้าทำยังไง
[เพลิน]: อ่าว ก็ออกไปท่องยุโรปอเมริการ่อนไปแคนดาราบไปนิวซีแลนด์แอนด์ไปยูโกโผล่ไปพัฒน์พงษ์กับเขามั่งซี่ ชีวิตมันจะได้สดชื่นเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง ไม่ต้องมานั่งเกร็งตักหนักไข่ไหล่ตึงตาทะหลนโยนติ้วหน้านิ่วคิ้วขมวดปวดไข่ดันเหมือนอยู่แต่ในศาลไคฟง
[เปา]: เออ ข้าชักเห็นด้วย อยู่แต่ในศาลปวดกระบานเหลือทน ท่านกงซุน จันเจา หวังเฉา หมาหั่น ไปเอาไฟมา
[หมาหั่น]: เอามาทำไมครับท่าน
[เปา]: เอามาเผาศาล
[กงซุน]: ข้าแต่ศาลไคฟง
[เปา]: ไม่มีศาลไคฟงอีกแล้ว ข้าตัดสินใจเผามันทิ้งแล้ว เอ้า จุดไฟเผาศาล ข้าจะไปท่องจักวาลกับมิสเตอร์จิม!!!
[ทหาร]: อึ่ง... อ่าง...!!!!
[ชาย 1]: อ่า ที่นี้ล่ะได้กินอึ่งเผาหลายตัวเชียว
[เปา]: เจ้าคือมิสเตอร์จิมใช่มั้ย
[เพลิน]: ใช่ครับท่าน
[เปา]: เจ้าใช่มั้ยที่มีคนเขาอ้างว่าเจ้าปลอมลายเซนต์เพื่อเข้าซ่อง
[เพลิน]: ไม่จริงครับ
[เปา]: จะมีอะไรแก้ตัวอีก
[เพลิน]: ปัดโธ่ หน้าตาอย่างกับผีอดโซ แถมยังโง่อีกตังหาก
[เปา]: บังอาจ!!!
[เพลิน]: ผมชื่อจิมครับไม่ได้ชื่อบังอาจ
[เปา]: บะ ไอ้นี่วอนซะแล้ว เจ้ามีอะไรมาแก้ตัวว่าเจาไม่ใช่มิสเตอร์จิม
[เพลิน]: โธ่ ท่านเป้าปลิ้น
[เปา]: เปาบุ้นจิ้น!!!
[เพลิน]: เออ บุ้นจิ้น คิดดูสิครับ คนชื่อจิมมีตั้งมากมาย
[เปา]: มีจิมไหนบ้าง
[เพลิน]: เอ้า ก็มีเช่นจิมมี่ คารูเทอร์ไง
[เปา]: จิมมี่ คารูเทอร์นี่มันใครกัน
[เพลิน]: เห็นมั้ยล่ะ มันแต่นั่งศาลตัดสินจนเบลอเหมือนสัปเหร่อเฝ้าเมน เลยไม่รู้ว่าใครเป็นใครแม้แต่จิมมี่ คารูเทอร์
[เปา]: แล้วมันใครกันล่ะ
[เพลิน]: มันก็เป็นนักมวยแชมป์โลกจากแดนจิงโจ้รุ่นเวนตั้มเวท ที่มาต่อยป้องกันแชมป์กับจำเริญ ทรงกิตติรัตน์ ฉายาจิ้งเหลนไฟ สมัยเมื่อปี 2497 ไงครับ
[เปา]: แล้วยังมีจิมไหนอีก
[เพลิน]: ก็มีจิมมี่ คาที่ จิ่มมี่ ไวท์ จิมมี่ เดมั่ว จิมมี่ ไฝยาว จิมมี่ ไข่ขาว จิมมี่ ไข่ลูกเขย
[เปา]: เอา พอ พอ พอ แล้วเจ้าอยู่ในตระกูลจิมไหน
[เพลิน]: ข้าคือ จิมชอบจั่ว ฉายาจิมชอบจูกจันทร์
[เปา]: แล้วชอบจูกจันทร์ไหนอ่ะ
[เพลิน]: นี่ท่านซาลาเปา จันทร์มีตั้งหลายจันทร์ ข้าจะจูกจันทร์ไหนมันเรื่องของข้า
[เปา]: เออ เจ้านี่มีเหตุผลน่าเชื่อถือ นี่หวังเหวิดกับหมามุ่ย
[หมาหั่น]: หวังเฉาหมาหั่นครับ
[เปา]: นั่นแหละ เอาตัวมิสเตอร์จิมกลับไป เลิกศาล!!!
[ทหาร]: อึ่ง... อ่าง...
[ชาย 1]: เอ้ะ มีอึ่งอ่างมาด้วยเรอะ
[เพลง]: เปาไม่นิ่งดูดาย คอยใส่ใจรวมพรรครวมทีม ไปเอามิสเตอร์จิมมาเร็วทันยังศาลไคฟง นั่งสอบสวน ทำด้วยความซื่อตรง ตั้งดำรง คงไว้ซึ่งความจริง มีพยานอ้างอิง ได้ความจริงแล้วจึงสั่งการ
[เพลิน]: นี่ท่านเปา ท่านให้นายจั่นดักงูแมวเซา
[เปา]: จั่นเจา!!!
[เพลิน]: เออ จั่นเจาไปเอาตัวข้ามาศาลไคฟงทำไมกัน
[เปา]: ข้าอยากจะถามเจ้าหน่อยต่อจากเมื่อวานนี้
[เพลิน]: อยากรู้อะไรอีก
[เปา]: บ้านเดิมเจ้าอยู่ที่ไหน
[เพลิน]: ข้านายจิม บ้านเดิมอยู่หนองจิ้งจกใกล้หนองตะครกตะวันตกหนองหอย ไปอีกหน่อยก็หนองตากแดดกระจุกจังหวัดเทกระจาด
[เปา]: แล้วเหตุใดเจ้ามาอยู่แถวนี้
[เพลิน]: เหตุที่ข้ามาอยู่แถวนี้เพราะอยู่มาวันหนึ่ง เกิดบ้านแตกสะแหรกขาดเสื้อสาดซีดมีดยิดแผ่นดินไหวไหทะลุครุทะลายคันไทหักจวักงอหม้อตกครกดินหินว่อนกระชอนร่วงรวงพังหน้าต่างหลุดตอหม้อทรุดตระกุดหาย
[เปา]: พอ พอ พอ พอ เจ้านี่ช่างเจรจาเหลือเกินนะ
[เพลิน]: ครับท่าน บางวันนี่พูด พูด พูด ถึงขนาดลิงยังยื่นกล้วยให้น่ะครับ
[เปา]: ขนาดนั้นเชียวเรอะ ขอถามอีกนิดในชีวิตเจ้าอยากเป็นอะไร
[เพลิน]: อยากเป็นนายกครับ
[เปา]: จะบ้าเรอะ!!
[เพลิน]: ท่านเปา คนจะเป็นนายกต้องบ้าด้วยเรอะ
[เปา]: แนะ ไอนี่ เจ้าอยากเป็นนายกแล้วเจ้าทำอะไรเป็นบ้าง
[เพลิน]: ทำได้สารพัดอย่างแหละ
[เปา]: เช่นอะไรบ้าง
[เพลิน]: ก็เล่นการพนันขยันกินเหล้าเคล้าผู้หญิงปิ๊งกัญชาบ้าอีตัวมั่วน้ำมันเถื่อนกลบเกลื่อนความผิดทุจริตฉ้อฉลหลอกคนให้หลงเชื่อเบื่อรับผิดชอบตีกอล์ฟอ๊อฟเอ๊าะๆ ถนัดเจาะไข่ขาวเขย่าไข่แดงแทงไขดันฟันสาวเสิร์ฟไม่สนใครจะสอนสั่งความดันทุรังสูงไม่มุ่งแก้ปัญหาไปไหนไปปากเปล่าส่วนเท้าไปหาเอาข้างหน้า
[เปา]: บ๊ะ เข้าท่า เดี๋ยวๆๆๆ ออกตีกอล์ฟอ๊อฟเอ๊าะๆ น่ะมันอะไร ข้าไม่เข้าใจ
[เพลิน]: ก็บอกแล้ว มัวแต่นั่งโด่อยู่แต่ในศาลไม่รู้ว่านอกจักรวาลเขามีอะไรอยากรู้ก็ออกไปหาประสบการณ์เอาเองบ้างซี่
[เปา]: อืม ฟังแต่เจ้าบรรยายน่ะ ข้าก็หน้ามืดแล้ว
[เพลิน]: ไม่เห็นแปลกอะไร ปกติหน้าท่านก็ดำมืดอยู่แล้ว
[เปา]: หุบปาก!!! ปิดศาล!!!
[ทหาร]: อึ่ง... อ่าง...
[ชาย 1]: เอ๊ะ อีกตัวนึงแล้วเรอะ
[เพลง]: ฟังคำมิสเตอร์จิม แล้วท่านเปาอมยิ้มอยู่นาน อยู่ในศาลดักดานนานแสนนานจึงได้ตัดใจ สั่งจั่นเจาเผาศาลโดยเร็วไว้ ให้บรรลัยไฟไหม้ศาลทันตา เปาบุ้นจิ้นสั่งลา ไม่ขอมาอีกแล้วไคฟง
[กงซุน]: นี่ มิสเตอร์จิม
[เพลิน]: ว่ายังไงล่ะท่านกองฟอร์น
[กงซุน]: กงซุน
[เพลิน]: เออ กงซุน
[กงซุน]: ท่านเปาเกิดชอบนิสัยใจขอของเจ้า อยากจะให้เจ้ามาช่วยงานที่ศาลไคฟงเจ้าจะมามั้ย
[เพลิน]: ไม่หรอกครับ
[กงซุน]: เพราะอะไร
[เพลิน]: เพราะคนในศาลไคฟงเป็นแสน
[กงซุน]: เราอยู่กันไม่กี่คนเจ้าจะว่าอยู่เป็นแสนได้ยังไง
[เพลิน]: ก็แสนสกปรกแสนโสโครก
[เปา]: บังอาจ!!! เราซื่อตรง สะอาด บริสุทธิ์ ยุติธรรมที่สุด เจ้ากลับว่าเราสกปรกได้อีกยังงั้นเรอะ หวังเฉาหมาหั่นเตรียมเครื่องประหารหัวจิ้งเหลน
[เพลิน]: เดี๋ยวก่อนท่านเปา ก็ข้าดูพวกท่านมาแรมปี ดูกี่ตอนกี่ที ก็เห็นท่านมีแต่ใส่เสื้อผ้าอยู่ชุดเดียว ไม่เคยเปลี่ยนเคยซักข้ากลัวติดเชื้อ แล้วอีกอย่างที่สำคัญก็คือ
[เปา]: คือออะไร
[เพลิน]: ข้าท่องไปในแดนของข้าดีกว่าเอาเวลามาอยู่แต่ในศาลไคฟง สนุกสุขสบายซู่ซ่าสยิวกายสราญสเริญบันเทิงสถานสำราญราษฏ์กว่ากันเยอะ มีทั้งบาร์ทั้งผับไนท์คลับอาบอบนวดสารพัดรูดบัตรสลีป
[เปา]: เจ้านี่ช่างเจรจาแท้ๆ
[เพลิน]: ครับ
[เปา]: นี่เจ้าจิม ไอ้บัตรสลีปนี่มันคืออะไร และแปลว่ายังไง
[เพลิน]: อ่าว สลีปก็แปบว่านอน บัตรก็เอาไว้รูด สลีปบัตรก็คือรูดแล้วเข้าไปนอน ติดใจจากวันก่อนวันนี้จึงย้อนกลับมารูดใหม่ เห็นมั้ย มัวแต่นั่งอยู่แต่ในศาลดักดานจนก้นด้านเหมือนตัวดักแด้โลกเค้าไปจนไกลโด่งเกือบถึงดาวอังคาร น่าสงสารนะท่านเปา ต้องนั่งจับเจ่าเฝ้าศาลทุกค่ำเช้าเหมือนเต่าอยู่ในรูแย้
[เปา]: หุบปาก!!!
[เพลิน]: ไม่ต้องตวาดข้าหรอก ก็มันเรื่องจริง
[เปา]: แล้วเจ้าจะให้ข้าทำยังไง
[เพลิน]: อ่าว ก็ออกไปท่องยุโรปอเมริการ่อนไปแคนดาราบไปนิวซีแลนด์แอนด์ไปยูโกโผล่ไปพัฒน์พงษ์กับเขามั่งซี่ ชีวิตมันจะได้สดชื่นเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง ไม่ต้องมานั่งเกร็งตักหนักไข่ไหล่ตึงตาทะหลนโยนติ้วหน้านิ่วคิ้วขมวดปวดไข่ดันเหมือนอยู่แต่ในศาลไคฟง
[เปา]: เออ ข้าชักเห็นด้วย อยู่แต่ในศาลปวดกระบานเหลือทน ท่านกงซุน จันเจา หวังเฉา หมาหั่น ไปเอาไฟมา
[หมาหั่น]: เอามาทำไมครับท่าน
[เปา]: เอามาเผาศาล
[กงซุน]: ข้าแต่ศาลไคฟง
[เปา]: ไม่มีศาลไคฟงอีกแล้ว ข้าตัดสินใจเผามันทิ้งแล้ว เอ้า จุดไฟเผาศาล ข้าจะไปท่องจักวาลกับมิสเตอร์จิม!!!
[ทหาร]: อึ่ง... อ่าง...!!!!
[ชาย 1]: อ่า ที่นี้ล่ะได้กินอึ่งเผาหลายตัวเชียว
Credits
Writer(s): Twila Labar, Cindi Ballard
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.