3lol

اونور هی لاضی و توی دادگاهم
دستنبد به دست زنجیر به پا دارم
چشمام و زخمای رو تنم وکیلم
هی عمره تو خاکه وطنم اسیرم
چرا الل موند دی ستاره دارا
شما که نفس کشدی دی به جای ماها
واسه مرگ نه جوابتون اضطراب دارم
فمط صداتون در اومد گفتدی اعتراض دارم
به کی به من من که فمط بیست سال دارم
به پدره کارگرم ایکه مادره دین دارم
اونا که گفتدی بمیر پا رو مینم گذاشتن
سرداره جنگت کو دیدم گذاشت رفت
از شرق تا غرب صغیر و کبیر غنی
فكیر و وکیل و امیر
همگی دیدن که رو به ابتضالمی
ولی چشمای کوره شماها ند دی
شایدم دیدش و زد به کوچه علی چپ
همه لوره ها مویضن شما هی گونه مریض از
بشره دائم الخمر و نوکره ثاب العمر
ولتی شد صدا بلند کشتدی با گوله عزیزم
شما مکتب ندار دی ولی فلک شد می
مثل التصادمون همگی فلج شد می
همه اونایی که مغز دارن وطن گریز
اونایی که ندارن لم ان توریست

به رسم خلخالی گفتن اعدام ایابد
من که بیست ساله زنجیرم تو زندانه تنمسلول به سلول اینجا واسم آزاد هی
من که زنده بودنم مردم آزار هی
حرفایی که لبال هم می گفتم میزنم
بذار اینا بگن بهتون که تهمت میزنم
واسم روزا بی معنهی او شبا فمط سرده
واسه دونه دونه حرفامم چوبخط میزنم
خط اول هی جایی دور از ورله
هی جایی که به هرکی بزنه غلطه
خط دوم سفدی روی آسفالت سرد
فمط عابرارو به زیرشون کردن بلد
خط سوم فمر هی مملکت به زیرش
خدا صداتونو شندی ولی کال به ...
خط چهارم رو دیواره این اتاق آجری
واسه چهل سال بردگی و استعمارو پادوئی
خط پنجم تو نگاه این مردای ه یز
واسه الپات تو مردی که درجا شد خیس
خط شیشم تو بند فروشه وطن و خاک
واسمون چاله میکندی تو عمك و ته چاه
خط هفتم که جمعه اس هوامو خوردن
نامه ات ته چاهس باورامو بردن
تا خط دهم نوشتم و نمطه شو بذار دی
منم آزاد ترین زندانی تو بنده اعدامی
چند سال بعد به ماها ام میگن انمالبی
پرواز تو آسمونه شهر بدونه حصاری