Unut

Siyahlara boyadım her resmi hayatım gibi
Masmavi gökyüzü içinde aradım bulutları
Sen gibi ne umutları yıkıp geçtim bu yollarda
Ne şehirler karanlığa döndü benim yüzünden

Kapattım ışıkları bu son rüyam benim
Hatırına umut ettiğim çocukluğum gelir
Unuttum maalesef o mazide kalan günleri
Beyazın içinde sanki hep bir karanlık belirli

Hüzünler kışında kovalar yazın da, ekim de
Sonbahara doğru dökülen yapraklar elimde
Şu an temmuz rüyadayım ölümle
Önümde ölüme doğru giden ayaklarımın izinde

Belki yalnız belki gözlerim bir hayli yaşlı
Silinip giden hayatımın üzeri taşlı
Bıraktım artık hayal dahi etmiyorum
Bir türlü varamadığım bu engebeli faslı

Hayal et beni gökyüzünde kuşlarla
Koşuyorum sonu uçurum yokuşlarda
Zor soruların ardında, unut beni umutlarla
Hayal et gökyüzünde kuşlarla
Koşuyorum sonu uçurum yokuşlarda
Zor soruların ardında, unut unut unut unut

Hayattayım artık düşünmem gerekli
Umudu karanlıklardan ayırıp devam etmem gerekti
Herkes gibi bende sebepsiz yere delirdim
Beynimde karanlığı yok edecek bir beyaz gerekli

Bir şeyler anlatır zaman güneş henüz doğmadan
Saçlarımdan alır yıllar bana dahi sormadan
Bu kaçıncı kalemi yere fırlatışım benim
Bir şey olmaz derdim hep kağıtları yırtmadan

Ya yine aynı hikayeyse bu sonumu yazdığım
Uyandığımda her sabah kendi kuyumu kazdığım
Uyanmak istemiyorum hiçbir rüyadan
Tek yere orası belki umudu ellerimde sandığım

Emimin aynı film bu ağlıyorum her sokakta
Ben üstüm açık uyuyorum yıllardır yatakta
Fazlasıyla soğuktur boş bir o da dört duvarla
Ağlıyorum maalesef ağlıyorum çocukça

Hayal et beni gökyüzünde kuşlarla
Koşuyorum sonu uçurum yokuşlarda
Zor soruların ardında, unut beni umutlarla
Hayal et gökyüzünde kuşlarla
Koşuyorum sonu uçurum yokuşlarda
Zor soruların ardında, unut unut unut unut