Buruk Bir Cümle

Az önce sana bir şiir yazdım...
Bilmem bir şeyler hissettin mi?
Suratım asık bu günlerde biraz
Belki gözaltlarım da mimlenmiştir
Aynı çamurda pislenmişti kalbim ve beynim sen temizlemiştin
Buruk bir cümleyle veda ederken "Üzülme, bunlar geçer" demiştin

Yol boyunca yalpaladım, belki de düştüm. Bir daha da kalkamadım
Gözlerimin içi bir çocuk edasıyla seviyordu seni ve sen anlamadın
Şimdi size en içten dileklerimle mutluluklar diliyorum fakat
Ne zaman ihtiyacın olsa bana, sana papatyalardan taç yaparım

Tek doğrumdun, şimdilerde ise baktığım her yerde bir yanlış var
Büyük hata yapmış olmalıyım, benden meleğimi geri almışlar
Bu sevdanın kör hançeri yüreğine saplananlar deli kalmışlar
Sıcaklığını Güneş görse, saygı duruşuna geçip seni alkışlar

Ayrı bedenlerde yaşayan tek bir ruhtuk, şimdi bir ruh bile değilim
Sana kızmıyorum yanlış anlama, senin hayatın senin seçimlerin
Şımarma demiyorum, sonuna kadar şımar, gülüşüne ömrümü veririm
Ufka bakar, seni hayal edip, bir sigara yakar, sonra söndürüp eririm

Yabancılaştım artık her tarafta kalabalık
Korkarım ki, hayatımla, çok önceden vedalaştık
Haddi hesabı yok, senle ne dağlar aştık
Çağlayanlar ortasında nehirlerden taştık