Tussen Al Die Mensen

Het was warm
ik was tien
Dat moment kan ik zo voor me zien
In die stoet
zag ik haar.
Tussen al die mensen.
Zij zat recht
als een rots
Nog pas acht,
maar zo vorstelijk trots.
Dat gejuich en ik keek
tussen al die mensen.
En ik rende haar na,
en ik schreeuwde haar naam
Iedereen die werd wild op slag,
en ik strekte m'n hand, keek omhoog
en zag haar lach
En de stoet ging voorbij
Ik was blind, in de zon, weg was zij.
Stond ik ooit nog een keer.
Tussen al die mensen
dan vond ik haar weer.
Door jou voelt het alsof ik er zelf bij was.
Misschien was dat ook zo, maak het deel van jouw verhaal.
Dus die stoet (dus die stoet)
ging voorbij. (ging voorbij)
Het was heet ombewolkt volgens mij.
En ineens daar stond hij
tussen al die mensen.
Hij was dun, nogal goor
Het was druk, maar hij kroop tussendoor.
Heel brutaal drong hij voor
tussen al die mensen.
En hij schreeuwde mijn naam
en hij rende me na,
in de zon met zijn hand omhoog
En ik dacht lach nou niet, maar ik lach
en hij, hij boog
Dat heb ik je niet verteld!
Dat hoefde je niet! Ik herinner het me!
En de stoet ging voorbij
Ik was blind in de zon, weg was jij.
En ik wist na die keer,
tussen al die mensen,
ooit vind ik
je weer
Uwe hoogheid!