Destan

Kendi kendime neler neler ettim
Boşu boşuna bir telaş
Kaç kere ölmek istedim
Sevişirken yavaş yavaş

Yokluğun desen bir başka
Beni zaten uyku tutmaz
Gece uykuları bitti bize
Gündüz rüyası bu afife

Bu köy sabahlarında çiçek tutan ellerin
Ah bir kokun var ki
Dünyaya bedeldir derim

Sen beni üzersen
Azalır yazmalarım
Gezmeyelim ortalarda
Sen medyatiksin
Ben starım
Sen medyatiksin
Ben starım

Şöhret bir et gibi atıldı önüme
İt gibi esir oldum
Hem belime, hem dilime

Şimdi odalarda kapalı
Cennet vatanı seyrederken
Hücreler bırakamıyor kendini
Şöyle tam bir oh çekecekken

Daha yarın var derken
Dün oldu yarınlar
Mehtabı seyrederken
Geçti gemiler, geçti yıllar

Salak salak bakarken etrafa
Bana ozan dediler
Seni sevdiğimi söyledim onlara
Nasıl da üzüldüler

Bırakalım artık
Ben mi, yoksa sen mi daha delisin
Sensiz olmaz artık
Bunu sen de bilirsin

Benim canım sıkılmış
Seni yaratmışlar kaburga kemiğimden
Canım aşkım sevgilim
Dik durmaya çalışıyorum
Senin yanındayken

Hayatın oyun olmuş diyerek kesip atamazsın
Dün gece okşarken seni
Beni yok sayamazsın

Geleceğimi gözlerinde saklar
Yalnızlığıma vurur da vurur
O narin boşnak bacaklar
İnsanın aklı durur

Bu yara nasıl iyileşir
Nasıl birleşir bu ayrılıklar
Ömür boyu unutulmaz
İçimizdeki o deprem
O neydi o
Önce hafiften
Sonra korkutarak
Varken yok olmak

Elbette seviyorum seni
Elbette yapamam sensiz
Üstelik bu devirde
Ne kadar samimiyiz

Önce kendime sormalı
Ben ne istiyorum
Asıl bunu bulmalı
Ben ne diyorum

Çık bilgelik mağarasından
Cesaret et
Bu tutku nefsinin cinayetidir
Güzele verdiğin bunca emek

Nasıl bu taşları yontuyorsa ustalar
Benzetiyorlarsa güzel şeylere
Seni nasıl yontmuşsa yaratan
Değiyor beni üzdüğüne

Bacalar seninle perili buralarda
Sana bir kere daha aşık oldum
Kapadokya'da

İşte yeni bir sabah
Keşke biraz ferahlasak
Seher pembesi
Manzara takvimden bir yaprak

Kim bilir neden sabahlara kadar
Bu eğlence
Denirse tabii
Seni seven biri var bu devirde

Uzakta çok uzakta
Metal topuklarınla
Kaldırırken kendininkini
Ben boğaz sabahlarına kapalı perdelerim
Cd seçsem derim
Belki de bir Ravel

Bu sessizlik bu duman
Benim yalnızlığım
Senin deli olman
Aşkımızın tohumudur bu
Budur kaderimiz

Sen varsın
Çevremizde aşka dair her şey boktan
Zaten seni buldum
Gerçek oldum
Rahata kavuştum

Yüzyıllar geçse de
Yazacak insanlar uzak yalnızlıklarını
Biz hep buralarda bir yerde
İkibin ışık yılı uzakta
Sorma

Jilet taşımıyorum yanımda
Artık sen varsın
Cilt nefes aldı
Rahatlatan çiçekler, kayısılar vardı
Stres alan mentoller ruhumu sardı

Bir balıkçı teknesi
İçinde biz
Aklına gelir miydi
Birbirimizi seveceğimiz
Yasla başını başıma
Dalgalarla

Herkes evinde yorgun yatıyor
Işıklar bir gidip, bir geliyor
Ben ıslak odunları kuruturken
Sabah olmuş

Bu mumlar ne kadar güzel yanıyor
Sen ne güzel şeyler bekliyorsun hayattan
İkimiz birbirimizi severken
Aşkımız sürüp giderken
Neden bu uzun süren intihar girişimi
İçinde neler oluyor
Dışında bu peri güzelliği
Hep de deli deliyi buluyor

Usandım söz dinlemekten
Neydi ikimizi birbirine sevdiren
Bu güzel boğaz gemilerini seyrederken
Suya bakarken
Ne görüyorsa artık

Sen ne dersin kader
İnsan neden merak eder geleceği
Neden soru soruyorsun
Yukarıda uyuyorsun
Hava çayır çimen yeşili

Ben sana oynadım varımı yoğumu
Bozdum orucumu
Bu sene neler oldu bir bilsen
Yenilik derken değiştik

Hava henüz karanlık
İkimizin de uykusu kaçık
İndik senle ikimiz aşağıya
Birer çay içtik

Bu İstanbul'un havası
Yeşillik, mavi, boğaz gemisi
Ağaçlar, çimenler, güller
Sanat eserleri, estetik
At kurşunu havaya
İşte al sana tetik
Bu İstanbul'un havası
Bu çiçekler

Boğazın tuhaf mavisi
Senin açından gene doğrudan
Benim tembelliğim

Değişmemiş gerekiyor
Önce benden başlayarak
Mesela erken kalkmak

Geçen bir gemi eşliğinden
Güne başlamak
Ne güzel olur
Yeşillik, mavi, boğaz gemisi

Yapma ne olur çok kırılıyorum
Böyle bana kızarken
Benden daha ne istiyorsun
Tamam kalkıcam erken

O gözler yaşlanır
Bakışlar aynı kalır

Birileri bilinmeyen bir yöne giderken
Diğerleri eğleniyor sabahın ilk saatlerine
Kiminde seviyeli ilişkiler
Bazıları bilinmeyen bir yöne gittiler
Zor oluyor zoru anlatmak
Seni seviyorum
Budur gerçek sanat