มปร. - From "One Year 365 วัน บ้านฉัน บ้านเธอ"

ก็คงต้องพอ และไม่ขอให้ใครต้องเจ็บกว่านี้
มันคงจะดีถ้าหากเป็นฉัน ก็พร้อมจะไป
อาจจะมีน้ำตา ที่กลั้นเอาไว้แทบไม่ไหว
แม้ว่ามันต้องฝืน ก็ไม่เป็นไร

น่าจะรู้ ทำไมฉันไม่คิดเลย
ขอโทษที่ฉันไม่รู้ และมันจะเป็นครั้งสุดท้าย
จากนี้ จะไม่ทำให้วุ่นวาย
ให้ฉันเป็นคนทำใจง่ายกว่า

ไม่เป็นไร
คนที่มีน้ำตา ใครสักคนที่ควรจะไป
ดีที่สุดก็ควรเป็นฉัน
ไม่เป็นไร
ขอยืนมองดูเธอที่ไกล ๆ
และไม่ว่าวันนี้ถึงเมื่อไร
เธอยังเป็นคนสำคัญ

ไม่เป็นไร
แม้ว่าความเป็นจริงในหัวใจ ฉันจะทรมาน
แต่ยินดีจะยอมรับมัน
ไม่เป็นไร
ฉันคิดถึงความสุขของเธอก่อน
จะไม่ครอบครอง ไม่เรียกร้องใด ๆ
นอกจากขอให้เธอโชคดี

ถ้ามีสักทาง ที่ไม่ทำให้ใครสักคนต้องเสียใจ
ฉันไม่เห็นมันเลย ใครที่รู้ช่วยบอกกับฉันได้ไหม
อาจจะมีน้ำตา เมื่อถึงเวลาที่ต้องไป
แม้ว่ามันต้องฝืน ก็ไม่เป็นไร

น่าจะรู้ ทำไมฉันไม่คิดเลย
ขอโทษที่ฉันไม่รู้ และมันจะเป็นครั้งสุดท้าย
จากนี้ จะไม่ทำให้วุ่นวาย
ให้ฉันเป็นคนทำใจง่ายกว่า

ไม่เป็นไร
คนที่มีน้ำตา ใครสักคนที่ควรจะไป
ดีที่สุดก็ควรเป็นฉัน
ไม่เป็นไร
ขอยืนมองดูเธอที่ไกล ๆ
และไม่ว่าวันนี้ถึงเมื่อไร
เธอยังเป็นคนสำคัญ

ไม่เป็นไร
แม้ว่าความเป็นจริงในหัวใจ ฉันจะทรมาน
แต่ยินดีจะยอมรับมัน
ไม่เป็นไร
ฉันคิดถึงความสุขของเธอก่อน
จะไม่ครอบครอง ไม่เรียกร้องใด ๆ
นอกจากขอให้เธอโชคดี

ไม่เป็นไร
คนที่มีน้ำตา ใครสักคนที่ควรจะไป
ดีที่สุดก็ควรเป็นฉัน
ไม่เป็นไร
ขอยืนมองดูเธอที่ไกล ๆ
และไม่ว่าวันนี้ถึงเมื่อไร
เธอยังเป็นคนสำคัญ

ไม่เป็นไร
แม้ว่าความเป็นจริงในหัวใจ ฉันจะทรมาน
แต่ยินดีจะยอมรับมัน
ไม่เป็นไร
ฉันคิดถึงความสุขของเธอก่อน
จะไม่ครอบครอง ไม่เรียกร้องใด ๆ
นอกจากขอให้เธอโชคดี

นอกจากขอให้เธอโชคดี
นอกจากขอให้เธอโชคดี
ขอให้เธอโชคดี



Credits
Writer(s): Rangsan Punyajai, Rat Pikartpairee, Tanupop Notayanont
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link