Lathi Stin Triti Teleia

Όταν ο έρως γεννιέται
Η λογική χάνεται
Τα υπόλοιπα φεύγουνε
Δυο σώματα έλκονται

Θυμάμαι εμένα παλιά και βλέπω εμένα στο σήμερα
Δεν αλλάξανε πολλά, ακόμα τα ίδια προβλήματα
Ακόμα ο ίδιος κόμπος κάπου στο στομάχι
Που δε μ' αφήνει να κοιμηθώ
Ακόμα υπάρχει ο φόβος
Του τι θα γίνει μετά που θα πω σ'αγαπώ

Και καταλαβαίνω πως α-πο όλους του άλλους
Λίγο πιο αργά μεγαλώνω
Και καταλαβαίνω πως μακρηγορώ
Με μόνο σκοπό να κερδίσω λιγάκι χρόνο
Να ζήσω μαζί σου να δω τη ψυχή σου
Μου 'ναι αρκετό
Και να φανταστώ πως σε κάνω δική μου
Έστω στο μυαλό μου για ένα λεπτο

Και μου 'λειψε αυτό
Μου 'λειψε να γράφω κάτι κάποιες ωρες μετά που σ' είδα
Μου 'λειψε να 'μαι στη τσίτα
Και να προσέχω μπροστά σου τι πω

Μου 'λειψε το να αγαπώ
Και ας ξέρω δεν υπάρχει ελπίδα
Μου 'λειψε να νιώθω πόνο εκεί που πριν λίγο υπήρχε κενό

Και μου λείψε αυτό
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που για να βρισκόμαστε ανυπομονώ
Και αν είναι γραφτό
Και ας είναι κακό δε μπορώ να αρνηθώ
Και ας πληγωθώ
Εγώ προς αυτό με ωθώ
Ο έρωτας λένε σου βγάζει τα μάτια
Γι' αυτό και φωνάζω μοναχός μου
Πως δε φοβάμαι το να τυφλωθώ, το να τυφλωθώ

Τι θες και το γράφεις αυτό
Πάνω στην καψούρα και πάνω στη σούρα σου
Τράβα και βρέξε τα μούτρα σου
Και αύριο να το 'χεις ξεχάσει σε παρακαλώ

Δεν έχουμε χρόνο για αγάπες
Και πόσο μάλλον για κάποιες
Που σου βάζω στοίχημα πως αύριο θα τις ξεχάσεις
Θα χάσεις τον ενθουσιασμό

Για να σου μιλώ σε αυτό το πρόσωπο
Μάλλον θα έχουμε πρόβλημα
Άλλωστε ξέρω τη σκέψη σου μέσα σου από την αρχή κατοικώ
Και φοβάμαι πολύ να σου πω την αλήθεια
Μήπως δεν είναι παιχνίδια όλα αυτά
Και πλάκα στη πλάκα στη πλάκα
Γεννηθεί κάτι σημαντικό

Δε σε ξέρω, δε μιλάμε και τόσο πολύ
Μα απ' την πρώτη στιγμή που σε είδα
Κατάλαβα οτι είσαι διαφορετική

Και αν κάτι σε κάποια με τραβά πιο πολύ απο τα πάντα
Αυτό είναι η φλόγα στο βλέμμα
Και να δυσκολεύεται στο να ανοιχτεί (Yeah)

Πάθος και ευαισθησία, δύναμη και αμηχανία
Η αύρα που εκπνέει το άτομο πρώτο λεπτό στη πρώτη γνωριμία
Λάθη στην τρίτη τελεία, είναι γνωστή ιστορία
Πάντα καταλήγει με δάκρυα, τσιγάρα νότες και ημικρανία

Και δε ξέρω γιατί να ελπίζω αυτή τη φορά πως θα είναι η εξαίρεση
Έχω μάθει καλά τον κανόνα μα πάντα το χάνω κάπου στη διαίρεση
Κάποια λύση δε βρίσκω
Αν βρεις κάποια πρόταση τότε, έλα και πες εσύ
Μα μέχρι τότε θα έχω εγώ τα δικά μου, και ας μη το θες εσύ

Ξερω, θα πεις πως γίνομαι βλάκας και ανώριμος, έτσι
Πώς δε θα μάθω να συμπεριφέρομαι αν δεν αλλάξω στάση και θέση
Έχεις δίκιο, όσο και να μη μ' αρεσει
Μα αυτός είμαι εγώ, όσο και να μην σ' αρεσει

Όταν ο έρως γεννιέται
Η λογική χάνεται
Τα υπόλοιπα φεύγουνε
Δυο σώματα έλκονται

Η καρδιά θερμαίνεται
Και όσο και αν αυτό σε πονά δεν ελέγχεται