Προχωράω

Γράφω και σβήνω ρίμες. Σχίζω σελίδες.
Δεν ξέρω από να αρχίσω. Λέξεις πέφτουν σαν λεπίδες.
Περίεργη φάση να γυρίζω πίσω στα δεκάξι.
Ελάχιστα έχω αλλάξει και φαίνεται στην πράξη.

Εργάτης non-stop. Δουλεύω κάθε μέρα.
Κρέμασα τα πτυχία, δεν μισώ την Δευτέρα.
Είμαστε οι άθλιοι του 21ου αιώνα.
Μια ζωή στον αγώνα. Ακούγομαι σαν λεχώνα.

Δεν με νοιάζει πλέον. Νιώθω Λέον. Ξεσκαρτάρισμα.
Όποιος θέλει το κακό μου φεύγει σε τιμή χάρισμα.
Όποιος δεν δίxνει σεβασμό, block και delete.
Γιατί η ζωή απ' το πρωί έχει γρήγορη ροή.

Στην ουσία, για μένα γράφω κι ας ταυτίζεσαι.
Ελάχιστα με νοιάζει αν τα ακούς και κλονίζεσαι.
LC σημαίνει λυρικός καπετάνιος πάνω σε beats.
Επιβιώνω σε καταιγίδες όσο κλέβεις tweets.

Είναι μακρύς ο δρόμος με εμπόδια ανηφόρες.
Μένω βράχος στις μπόρες. Αντίκρυσα πληθώρες.
Δεν τα βάζω κάτω. Ίσα ίσα που πεισμώνω.
Αντεπίθεση στο ημίχρονο. Και δυναμώνω.

Ακούω ξανά τις παλιές μου ρίμες κι ανατριχιάζω.
Σχεδόν τρομάζω με το πόσο δίκιο είχα να φωνάζω.
Μα δεν το βλέπω να αλλάζω. Δεν θέλω να μείνω στάσιμος.
Θέλω να πετάξω όπως ο Νικόλας Άσιμος.

Δύσκολη η φάση. Το καλό στην ιστορία,
Πέφτουν οι ρίμες σαν βροχή στο χαρτί και στα ηχεία.
Γέμισα με αράδες τις σελίδες στα τετράδια
Με στίχους τοίχους και με ήχους βράδια άδεια.

Βαρέθηκα να ζω μ' ένα φτωχικό μισθό.
Βαρέθηκα κάθε μήνα να κάνω προϋπολογισμό.
Βαρέθηκα να είμαι θλιμμένος, να ακούγομαι κλαμένος.
Επαναπροσδιορίζομαι κι ας σου φαίνομαι ξένος.

Ξέρω είναι δύσκολη η ζωή. Αγώνας πάλης.
Κι αν αντέχεις το σκάψιμο μείνε δίπλα μου να σκάβεις.
Με ήλιο και δύσκολο καιρό μέχρι να βρούμε θησαυρό
Αλλιώς δεν αξίζεις γραμμάριο το χρυσάφι που θα βρω.

Είναι μακρύς ο δρόμος με εμπόδια ανηφόρες.
Μένω βράχος στις μπόρες. Αντίκρυσα πληθώρες.
Δεν τα βάζω κάτω. Ίσα ίσα που πεισμώνω.
Αντεπίθεση στο ημίχρονο. Και δυναμώνω.

Τρίτο κουπλέ. Γύρισα σελίδα όταν σε είδα
Δίπλα μου να μου κρατάς το χέρι στην καταιγίδα
Το αποφάσισα. Πάντα μαζί σου θα πορεύομαι.
Σταμάτησα να χάνω. Τζάμπα ονειρεύομαι;

Αφιερωμένο στα παιδιά. Τον Δημήτρη και τον Χάρη.
Που δεν μου έκαναν την χάρη να με αφήσουν στο αμπάρι
Από κάτω να με πάρει να αδειάσω το κελάρι.
Όσο η ζωή με πρεσάρει το μυαλό μου θα ρεφάρει.

Φτύνω φτηνές δικαιολογίες για τούτο μου το χάλι.
Ότι φταίνε πάντα οι άλλοι κι όχι το άδειο μου κεφάλι.
Δεν το εφαρμόζω ποτέ αλλά κάποιες φορές,
Χρειάζεται να παίξεις βρώμικα να πάρεις αυτό που θες.

Μαθαίνω απ' τα λάθη μου και προχωρώ μπροστά.
Τα λάθη και τα σωστά διαφέρουν λίγα εκατοστά.
Όλοι θα χαθούμε μέχρι να ξαναγεννηθούμε.
Και θα χάσουμε τα πάντα. Ξανά να τα διεκδικούμε.

Είναι μακρύς ο δρόμος με εμπόδια ανηφόρες.
Μένω βράχος στις μπόρες. Αντίκρυσα πληθώρες.
Δεν τα βάζω κάτω. Ίσα ίσα που πεισμώνω.
Αντεπίθεση στο ημίχρονο. Και δυναμώνω.

Προχώρησα την ζωή μου αφού αντίκρισα τον πάτο.
Δέκα άτομα δίπλα μου, μαζί πάμε παρακάτω.
Όρθωσα ανάστημα. Χρόνια φάνηκαν αιώνας.
Γιατί διάρκησε πολύ ο τελευταίος χειμώνας.



Credits
Writer(s): κωνσταντίνος λεμονάρης
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link