Teliki Eftheia

Φτάσαμε στην τελική ευθεία πέρασαμε τα φίδια
Φίλοι γαμημενει που κατέληξαν αρχιδια
Ζωή καταραμένη μπερδεμένη σε σκουπίδια
Χρόνια περνάνε αδερφέ βλέπω τα ίδια
Είμαι καθημερινά σε μια ρουτίνα χαμένη
Όσοι το παίζουνε καλά μάλλον θα είναι βλαμμένοι
Όσο χρήμα και αν έχεις ευτυχία δεν φέρνει
Μεταξύ μας τις καλύτερες μέρες ποιος περιμένει
Έχω δύο φίλους που για μένα σημαδεύουνε καρδια
Άλλους δύο που μου λένε να σκέφτομαι λογικά
Έναν αδερφό χομενο που δεν είναι για πολλά
Παρόλα αυτά θα πάω μόνος μου στον Τσαμπουκά
Παρόλα αυτά την μέρα θα βγω να φέρω λεφτά
Με βλέπουνε οι φανς με το κεφάλι χαμηλά
Μου ζητάνε φωτογραφίες και μου στέλνουνε Μν!α
Λες άμα τις γαμησω να νιώσουμε διάφορα
Εδώ έσπασες άνω των 30 το παίζουν λεζάντα
Όταν δεν παίζουν συναυλίες ξηγεται η μάνα
Δεν πάνε να δουλέψουνε γιατί είναι όλοι σταρς
Με μια δεκαεφταχρονη γυρνάνε μες τα κλαμπ
Εμένα ξέρουν, οι δρόμοι με φέραν κάπου εδώ
Είμαι τυχερός που ακόμα έχω κάπου να σταθώ
Αυτός είμαι εγώ, αυτά είναι ότι γράφω
Να πα να γαμηθει ότι γίνει και ότι πάθω
Σε μια φωτογραφία σχολική
Τότε πού η μάνα μου περίμενε να έχω άλλη ζωή
Ήθελε να τελειώσω και να μπω σε μια σχολή
Αν και παιδί δικό της δεν με ένιωθε και πολύ
Σχολείο για μένα καταστροφή
Τώρα σε κάθε σχολείο όλοι ξέρουνε την φωνή
Παιδί φάντασμα στάζει το θρανίο μες το κελί
Περιμένουνε το δίσκο για να ανατιναχτεί
Στον δρόμο την σταματάνε και της λένε για μένα
Δεν κάνω τίποτα καλά είναι όλα ψέμα
Είμαι σε κατηφόρα και έχω φρένα κομμένα
Μάνα η ζωή είναι ατελείωτη αρένα
Με τον φίλο μου η παρέα όταν όλα είναι μαύρα
Μου λένε Άγγελε δίπλα δίπλα για πάντα
Μα φταίει που δεν είμαι στην τβ δεν δείχνω φράγκα
Έχουμε ακριβά τομάρια χωρίς να φοράμε πραντα
Γυρίσαμε ξανά να δείξουμε πως γίνεται
Και πάμε κόντρα σε όλα αυτά που καταπίνετε
Οι στοίχοι μας γραφτήκανε με τ' ουρανού το μπλε
Και συνθήματα εμείς δεν θα πεθάνουμε ποτέ
Αυτός ο δίσκος σημαίνει κάθε χειμώνας έχει νόημα
Σε κάθε γαμημενο εμπόδιο και πρόβλημα
Σε μια πόλη που μου σκοτώνει τα όνειρα
Σε μια πόλη που θα κάψουμε ένα απόγευμα
Τα χαμόγελα του κόσμου είναι το αύριο
Όταν σε πνίγουν τοίχοι κοίτα το παράθυρο
Πέρασα νύχτες που τον ύπνο μου είχα χάσει
Και ένωνα τις στάχτες από ότι είχα κάψει
Πίνω σε καρδιές που πίσω δεν γυρνάνε
Και στο κορίτσι που με μαθαίνει που πάμε
Όταν, κλείνουμε τα μάτια και πετάμε
Όταν, κλείνουμε τα μάτια και πετάμε
Σε μια φωτογραφία σχολική
Τότε πού η μάνα μου περίμενε να έχω άλλη ζωή
Ήθελε να τελειώσω και να μπω σε μια σχολή
Αν και παιδί δικό της δεν με ένιωθε και πολύ
Σχολείο για μένα καταστροφή
Τώρα σε κάθε σχολείο όλοι ξέρουνε την φωνή
Παιδί φάντασμα στάζει το θρανίο μες το κελί
Περιμένουνε το δίσκο για να ανατιναχτεί